Odtrącanie przez mężczyzn

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

Cytat

Witam, przepraszaam ze zawracam glowe ale nie radze sobie. Moze zaczne od tego ze jestem bardzo zaborcza i nerwowa osoba. Z czym zupelnie sobiie nie radze. W zwiazkach partnerskich tez idzie mi fatalnie a miaanowicie poznaje kogos niby przez jakis czas jest dobrze, spotykamy sie , zblizamy sie do siebie jest cudownie... i nagle.... bach.. caly czar pryska osoba albo ogranicza kontakt po czym go calkowicie zrywa, badz slysze "niestety nie tego szukalem", badz " mysle ze nic z tego nie bedzie". I nic nie bylo by w tym dziwnego gdyby nie fakt ze stalo sie tak az z piecioma mezczyznami pod rząd.. Ostatnio bylo nawet ok poznalismy sie , spotykalismy, zero seksu zobowiazan nic.. Po czasie z mojej strony pelne zaangazowanie, spotkanie i znow bach dostaje dwa tyg pozniej wiadomosc " MYSLE ZE NIC Z TEGO NIE BEDZIE< TYLKO NASZE OSTATNIE SPOTKANIE BYLO NIEPOTRZEBNE".. Czy cos ze mna jest nie tak????  Nie radze sobie z tym, chciala bym miec kogos obok.. Bo sama wychowuje 5 letnia corke, i niestety brak wsparcia...Dodatkowo dodam ze nie mam przyjaciol Kilka kolezanek i kolegow ale niestety sa to slabe kontakty... Prosze moze Wy mi pomozecie zrozumiec gdzie problem ??

Zaczęła Pani od określenie siebie mianem osoby zaborczej i nerwowej. Ja natomiast zacznę od tego, iż konsultacja w oparciu o tak niewielką dawkę informacji będzie miała wyłącznie charakter domysłu, wczesnej hipotezy, którą należałoby zweryfikować.

W bliższych relacjach potrzebna jest odpowiednia atmosfera, by mogły w niezakłócony sposób stopniowo rozwijać się. Nerwowa atmosfera temu nie sprzyja. Przedwczesne naciski mogą spłoszyć kogoś, kto jeszcze nie zaangażował się w stopniu analogicznym jak Pani. Jeśli chodzi o rozwój zaufania i bliskości niemałe znaczenie odgrywa symetria – w miarę podobny rozwój emocji u obojga angażujących się partnerów. Zaufanie i intymność potrzebują nieco czasu, by rozkwitnąć.

Ważne są zdrowe granice – każdy człowiek jest indywidualnością i nawet w związku z drugą osobą pragnie zachować pewną dozę suwerenności, prywatności, swobody, oddechu. Z opisu, który Pani przedstawia, wynika, iż problem może dotyczyć właśnie wspomnianych granic. Szybkie dążenie do „stopienia się” z partnerem może być odbierane przez mężczyzn jako próba ich „osaczenia”, przejęcia kontroli nad nimi i związkiem, narzucenia tempa. To, co kobieta może uważać, za naturalny proces pogłębiania kontaktu, przez mężczyznę może być odebrane jako „ciśnienie” bądź desperacja. Hipoteza dotycząca zakłóconych granic (zatartych lub zbyt sztywnych) może być słuszna biorąc pod uwagę, że już kilkukrotnie przechodziła Pani taki sam scenariusz. W takim wypadku należałoby zastanowić się skąd ta nerwowość w trakcie wchodzenia w relacje, skąd ta zaborczość i co za nią stoi, jak również z jakiego względu tak się dzieje, że partnerzy wycofują się jakby mieli poczucie, iż ich granice nie są respektowane bądź zostały przekroczone. Być może powodem trudności z granicami jest Pani lęk przed odrzuceniem lub poczucie niskiej wartości, z czym próbuje Pani sobie radzić poprzez próbę osaczenia partnera. Należałoby głębiej przeanalizować tą kwestię.

Z drugiej strony opis sytuacji, w której mężczyźni wycofują się i to z niezrozumiałych dla kobiety przesłanek, wpisuje się w dość powszechny trend. Wielu mężczyzn poszukuje raczej rozrywki i przyjemności, więc gdy widzą poważne zaangażowanie partnerki porzucają związek, bo nie myślą serio o relacji z dojrzałymi perspektywami. Oczywiście nie wszyscy mężczyźni są tacy, ale bez wątpienia niegotowość do głębszych i poważniejszych związków jest nierzadko spotykana. Być może zatem należałoby się zastanowić nad kryteriami Pani doboru potencjalnych partnerów. Warto by się zastanowić, czy przypadkiem nie jest to typ „Piotrusia Pana”, wiecznie goniącego za uciechami młodości i nieskorego do angażowania się w głębsze relacje. Ten typ często jawi się jako osoba rozrywkowa, mająca urok osobisty, towarzyska i rozrywkowa, ale na wieść o czymś bardziej poważnym, wycofuje się. Warto też zasygnalizować, że niektórzy mężczyźni mimo początkowego entuzjazmu mogą po jakimś czasie przestać sobie radzić z perspektywą związku z kobietą mającą potomstwo z innym mężczyzną. To delikatny temat i omówienie go odpowiednio z potencjalnym partnerem jest trudne, ale bardzo ważne.

Jak Pani widzi, sprawa bynajmniej nie jest prosta i wymagałaby dokładniejszej analizy. W związku z tym zapraszam na konsultację.