Osoba chora niszczy mnie

[Girlanda00]

Mam już wszystkiego dość.

Niespełna dwa lata jestem mężatką, mam cudownego męża i córeczkę. Niestety nie stać nas na mieszkanie osobno i mieszkamy z tesciem oraz brat męża. Na codzień nie jest źle. Teść pracuje, szwagier studiuje, ale jak przyjeżdża to się po prostu z nim nie da żyć.

Ma problemy zdrowotne, nerwicę, regularnie chodzi do psychologa. Rozumiem że jest chory. Ale w domu jest terror.  Są awantury, strzelanie drzwiami, bo nie jest po jego myśli. Przesiaduje ciągle w toalecie z telefonem. Nic nie sprząta, tylko ciągle jest zmęczony i słabo się czuje. W domu jest nerwowa atmosfera. Jak on śpi to wszyscy mają być cicho.  Generalnie robi się wszystko żeby było idealnie dla niego, bo On jest chory A i tak wszystko jest źle. Ciągle jest pokrzywdzony, wszyscy są przeciw niemu. Zresztą mam wrażenie że on nie chce wyzdrowieć, nie zrobi tego bo jest chory i tak ciagle mówi tylko że jest chory

A ja mam już dość. Płakać mi się chce, stresuje się zanim wstanie. Potem jak już się obudzi to ciągle chodzę sikac ( tak jakbym sikala na zaś), czuje jak kolata mi serce. Boje się jeść że będzie bolał mnie brzuch. Mam tabletki na uspokojenie ale to działa tylko na chwilkę. Mąż się też denerwuje, ma dość brata. Niby płacimy połowę czynszu ale jak On jest w domu to czuje się jak intruz. Budzę się w nocy na karmienie a potem nie mogę długo spać bo słyszę jak rozmawia albo chodzi po domu. Normalnie jakoś funkcjonuje ale jak zbliża się termin kiedy ma przyjechać to bardzo się stresuje, boii  mnie brzuch. A teraz jest jeszcze koronowirus więc siedzi w domu. Naprawdę ni wiem co mam robić,  nie mam gdzie uciec nawet. Czuje się przytloczona. Przez to czuje, że jestem zla mama i żona, bo ciągle się stresuje albo smuce albo płacze. Jeszcze dodam że mimo wszystko go lubię, czasem ( jak ma dobry humor) naprawde mozna z nim pogadac. Pisząc to mam wrażenie że serce mi wyskoczy z piersi, mimo że gdy zmierze tętno to jest ok. 

Naprawdę nie wiem co robić. 

[Separatedtomcat]

Cześć 

nie jestem w stanie napisać ze wiem jak się czujesz bo nigdy nie miałem okazji żyć w sytuacji takiej jak Twoja. Jedyne co mogę napisać to to ze rozumiem twój strach i obawę, jesteś w końcu matka i na pewno martwisz się tez przyszłością swojego dziecka, nie chcesz wychowywać  go  w takiej atmosferze, nikt na pewno by nie chciał. Jeśli zachowanie twojego szwagra nie zagraża bezpieczeństwu twojego dziecka albo Tobie to spróbuj jakoś wytrzymać  ten okres  kwarantanny przynajmniej, w tym czasie może powinnaś porozmawiać z mężem na ten temat, porozmawiać w delikatny sposób, wytłumaczyć mu jakoś ze to nie jest dobre dla waszej rodziny i może wartałoby poszukać jakiegoś rozwiązania. Z doświadczenia wiem ze walka z rodzina jest czasami gorsza i niepotrzebna bo można pogorszyć sobie sytuacje. Może lepiej spróbować poszukać jakiegoś nowego lokum? Może Powinnaś też w pewien sposób zareagować na takie zachowanie jak kłapanie drzwiami, macie w domu przecież dziecko powinien to uszanować to nic trudnego przecież, jeżeli wie jak obsługiwać telefon to zapewne drzwi nie powinny być problemem.

trzymam kciuki za to ze jakoś się wykaraskacie z tej sytuacji. 
pozdrawiam

[Separatedtomcat]

A jeśli chodzi o Twoja reakcje na to wszystko to odrazu Ci powiem ze jeżeli tego problemu nie zwalczysz teraz gdy go widzisz i wiesz ze nie chcesz Tak żyć to cała ta sytuacja może złe wpłynąć na twoje zdrowie. Ludziom chorym czasami Ciężko jest pomoc jeżeli sami tego nie chcą tak jak w jego przypadku.