Jak przestać być DDA?

[myszka]

Mam 36 lat i jestem kobietą DDA po terapii grupowej. Czuję że mam już jakieś rozeznanie w tym temacie i z paroma rzeczami udało mi się uporać. Nie mogę się tylko niestety pozbyć takiego wrażenia że ta cała przeszłość w rodzinie alkoholowej ciągnie mnie w dół i „steruje mną” jakby sekretnie (chociaż już nie aż tak bo trochę lepiej znam te mechanizmy). Jak Waszym zdaniem uwolnić się od tej strasznej przeszłości i żyć dalej bez takiej kuli u nogi. Kuli która najbardziej utrudnia mi życie w związku - ale nie tylko.. Czy można się jakoś raz na zawsze  pozbyć tego balastu chorej przeszłości?  Jak przestać w końcu być DDA?!

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

@myszka

Dorosłe Dziecko Alkoholika to tylko określenie osoby, której przynajmniej jeden rodzic lub ważny opiekun cierpiał na chorobę alkoholową. Nie jest to choroba. Ponadto warto pamiętać, że oczywiście człowiek jest kimś znacznie więcej niż DDA i bodaj zawsze ma w sobie więcej zdrowych cech, niż wynikające z tzw. syndromu DDA.

Żeby przestać myśleć o swojej przeszłości w kategoriach piętna warto podjąć psychoterapię pod tym kątem, by pewne rzeczy przepracować, zmienić swoją narrację o własnym życiu.

Do okresu dzieciństwa wprawdzie nie da się cofnąć, bo nie dysponujemy wehikułem czasu, ale swój zapoczątkowany w dzieciństwie sposób rozumienia pewnych spraw można zmienić z korzyścią dla swojego bieżącego funkcjonowania i, w ostatecznym rozrachunku, dla nastroju. Po to, by żyć bez tego, co Pani opisuje jako balast czy kula u nogi. Trudne doświadczenia mogą być bowiem rozumiane zgoła inaczej, a niefajne rzeczy wyniesione z domu, choć przyklejają się do człowieka, nie muszą być jednak zawsze niesione na rękach jako najważniejsze, jedyne z dostępnych opcji funkcjonowania. Do terapii warto podejść w takim wypadku jak do rozwoju. Wszyscy bez wyjątku zaczynają w jakim punkcie, a potem idą naprzód. DDA też tak mogą.

[Mona]

No właśnie... Bycie DDA nie oznacza automatycznie że cierpi się jakoś straszliwie z powodu tego całego Syndromu Dorosłego Dziecka Alkoholika. A nawet jeśli to przecież nie pod każdym względem, nie ma się wszystkich przejawów tego.