roksana.m

Mam 28 lat ..w tym miesiącu kończę 29 lat. Od kilku lat cierpię na bakteriofobie nerwice lękową- były postępy - okresy gdzie pracowałam i było lepiej …teraz wszystko się zmieniło - zaszłam w ciążę- jakiś 7 tydzień - jeszcze nawet nie byłam u lekarza ..mam narzeczonego jestem z nim od 15 roku życia - cały związek uważałam żeby nie zajść w ciąże- starannie się zabezpieczalam - i ten jeden raz gdy odpuściłam jdwa miesiące temu jestem załamana dlaczego inni non stop popełniają błędy i uchodzi im to płazem a ja tylko raz się zapomnę i muszę ponosić 100% odpowiedzialności . Mam nerwice nie potrafię wziąć odpowiezialanosci za siebie a co dopiero za dziecko. Boje się wyjsc z domu, a co dopiero do lekarza. Były psychoterapie, brałam antydepresanty ( teraz je musiałam odstawić co dodatkowo mnie dobija). Pochodzę z patologicznej rodziny. Ciężko było mi być dorosłą, ale udało mi się skończyć studia, pracować. Aż do 2020 roku gdy pandemia wpędziła mnie w totalna nerwice lekowa i bakteriofobie. W styczniu 2023 był przełom - dużo się poprawiło - pracowałam walczyłam z nerwica . Ale później przyszedł rezonans głowy i wyniki - (ponad 30 zmian demienilizacyjnych sugerujących SM) - położyłam się wiec w szpitalu i przeszłam różne badania, z których dużo nie wynikło nic się nie potwierdziło- wykazało dodatkowo obok niedoczynnosci tarczycy, tych zmian -borelioze. Wtedy przerwałam prace - rzuciłam tez antydepresanty . I zaczęło się od nowa - ogromna nerwica. I od czerwca trwa do teraz . Przestałam wychodzić z domu. Mój narzeczony tez ma dość ..teraz cieszy się z tej ciąży sle on chyba nie zdaje sobie sprawy z tego wszytskiego …nie mam swoich pieniędzy nie mam jak pójść na terapie. Na mamę nie mam co liczyć bo ona mnie nie akceptuje i strasznie krytykuje.

Mam 28 lat ..w tym miesiącu kończę 29 lat. Od kilku lat cierpię na bakteriofobie nerwice lękową- były postępy - okresy gdzie pracowałam i było lepiej …teraz wszystko się zmieniło - zaszłam w ciążę- jakiś 7 tydzień - jeszcze nawet nie byłam u lekarza ..mam narzeczonego jestem z nim od 15 roku życia - cały związek uważałam żeby nie zajść w ciąże- starannie się zabezpieczalam - i ten jeden raz gdy odpuściłam jdwa miesiące temu jestem załamana dlaczego inni non stop popełniają błędy i uchodzi im to płazem a ja tylko raz się zapomnę i muszę ponosić 100% odpowiedzialności . Mam nerwice nie potrafię wziąć odpowiezialanosci za siebie a co dopiero za dziecko. Boje się wyjsc z domu, a co dopiero do lekarza. Były psychoterapie, brałam antydepresanty ( teraz je musiałam odstawić co dodatkowo mnie dobija). Pochodzę z patologicznej rodziny. Ciężko było mi być dorosłą, ale udało mi się skończyć studia, pracować. Aż do 2020 roku gdy pandemia wpędziła mnie w totalna nerwice lekowa i bakteriofobie. W styczniu 2023 był przełom - dużo się poprawiło - pracowałam walczyłam z nerwica . Ale później przyszedł rezonans głowy i wyniki - (ponad 30 zmian demienilizacyjnych sugerujących SM) - położyłam się wiec w szpitalu i przeszłam różne badania, z których dużo nie wynikło nic się nie potwierdziło- wykazało dodatkowo obok niedoczynnosci tarczycy, tych zmian -borelioze. Wtedy przerwałam prace - rzuciłam tez antydepresanty . I zaczęło się od nowa - ogromna nerwica. I od czerwca trwa do teraz . Przestałam wychodzić z domu. Mój narzeczony tez ma dość ..teraz cieszy się z tej ciąży sle on chyba nie zdaje sobie sprawy z tego wszytskiego …nie mam swoich pieniędzy nie mam jak pójść na terapie. Na mamę nie mam co liczyć bo ona mnie nie akceptuje i strasznie krytykuje.