Dzień dobry
Jestem z moją dziewczyną od ponad roku. Ona ma 18 lat a ja 20. Jest nieśmiałą osobą z lękiem przed ludźmi? Naprawdę nie wiem jak to określić. PRAWDOPODOBNIE jest po jednej próbie samobójczej, w przeszłości często się okaleczała. Miała trudne dzieciństwo pełne kłótni, rodzice nie poświęcali jej za grosz uwagi skupiając się na karierach. Po wielu latach wspaniali rodzice przypomnieli sobie o istnieniu córki, nie rozumią jej problemów, uważają ją za nienormalną, stukniętą (delikatnie mówiąc, bo nie chcę cytować ich słów). Chcieliby żeby była ich odbiciem, czyli idealnego człowieka. Moja dziewczyna obwinia się i twierdzi, że mają rację a z nimi wszystko jest w porządku. Od kilku miesięcy radzi sobie co raz gorzej. To mała część wszystkiego,bo nie potrafię opisać co się tam dzieje. Bardzo chciałbym namówić ją na choć jedną wizytę u psychologa, ale ona twierdzi że jej nie da się pomóc bo jest aż tak bardzo "stuknięta". Właśnie dlatego postanowiłem napisać tutaj. Co mógłbym zrobić żeby namówić ją na psychologa? Za nic w świecie się nie zgadza a mówię o tym od kilku miesięcy. Najgorsze w tym wszystkim jest, że nie mogę powiadomić jej rodziców o problemie i muszę działać sam, nie ma innych bliskich którzy mogliby pomóc. Martwię się i błagam o rady.
