Skocz do zawartości

  • PODCASTY.jpg

psycholog Rafał Marcin Olszak

Administrator
 Wyświetl profil  Zobacz jego aktywność

  • Zawartość

    1186

  • Rejestracja

  • Ostatnio

  • Wygrane dni

    117

 Typ zawartości 

Wpisy blogu napisane przez psycholog Rafał Marcin Olszak

  1. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Jak donosi RMF FM "We Francji testy na ojcostwo są zakazane, a za wykonywanie ich poza granicami prawo przewiduje karę roku więzienia i 15 tysięcy euro grzywny. Zgodnie z francuskim prawem, może je nakazać jedynie sąd w pewnych okolicznościach, w tym podczas procedury rozwodowej. W takich przypadkach sprawdzanie ojcostwa może trwać nawet kilka lat." Powód? Dobro kobiety ponad wszystko. Gazeta "Le Parisien" wskazuje, że weryfikacja ojcostwa doprowadza czasem do trzęsienia ziemi w życiu rodzinnym, bo niektórzy mężczyźni przeżywają kryzys psychiczny, gdy uzmysławiają sobie, iż zostali okłamani i podstępem wmanewrowani w fałszywe, bo dezinformacyjne ojcostwo. Skutkuje to nierzadko zerwaniem przez mężczyznę relacji z kobietą, a także osłabieniem bądź zerwaniem relacji z jej dzieckiem. 
    Dla mężczyzny, który dowiaduje się, że nie jest biologicznym ojcem dziecka, konsekwencje psychologiczne mogą być bardzo poważne i dotyczyć wielu sfer jego życia.
    Dezinformacyjne ojcostwo i jego wpływ na psychikę mężczyzny
    Zrozumienie, że padli ofiarą wyjątkowo perfidnego i wyrachowanego oszustwa, może spowodować silne poczucie utraty i rozczarowania, a także traumę zdrady. Mężczyzna może czuć się zdezorientowany i zaniepokojony swoją przeszłością i relacją z partnerką, a także kwestionować, czy w ogóle zna ją dobrze. Może też zacząć wątpić w siebie, swoją zdolność do prawidłowej oceny rzeczywistości, mierzyć się z ogromnym samokrytycyzmem i boleśnie wyrzucać sobie naiwność. 
    Ponadto, taka informacja może wpłynąć na relację mężczyzny z dzieckiem, zwłaszcza jeśli wychowywał je jako swoje przez dłuższy czas. Może zaznać silnej obawy przed utratą kontaktu z dzieckiem i jego miłością w wyniku refleksji, że dziecko będzie kiedyś chciało poznać biologicznego ojca.
    Co więcej, mężczyzna może zmagać się z problemami emocjonalnymi, takimi jak depresja, lęk, gniew i wstyd. Może to prowadzić do izolacji społecznej i trudności w nawiązywaniu nowych relacji ze względu na podejrzliwość, jak również skłaniać mężczyznę do problematycznego radzenia sobie z tak przytłaczającym doświadczeniem, na przykład poprzez sięganie po alkohol.
    Wreszcie, taka informacja może mieć wpływ na poczucie własnej wartości i tożsamość mężczyzny, co może poskutkować zmianą jego zachowania wobec siebie i innych, zmianą stylu bycia.
    Trauma zdrady
    Zdrada może wpłynąć na proces decyzyjny dotyczący przyszłych związków i relacji. Osoba, która została zdradzona, może stać się ostrożniejsza i bardziej nieufna wobec partnerów w przyszłości.
    Osoba zdradzona może doświadczać utraty zaufania i poczucia bezpieczeństwa, oraz zaznawać poczucia dezorientacji i osamotnienia. Osoba, która została zdradzona, może zacząć kwestionować swoją wartością i atrakcyjnością jako partnera, jak również swoje umiejętności do budowania bezpiecznych dla niej relacji. 
    Wewnętrzny porządek człowieka może zostać całkowicie zburzony przez silne emocje, które nim targają. Perspektywa wchodzenia w nowe relacje może być obarczone wielkim lękiem skłaniającym nawet do całkowitego unikania. 
    Mężczyzna bezlitośnie okłamywany nawet przez całe lata, może nigdy nie pozbierać się w pełni po tak dramatycznym wstrząsie. Zwłaszcza, że z tym wszystkim mogą współwystępować inne trudności stanowiące źródło stresu: rozwód, finansowe wyzwania. 
    Osoba straumatyzowana jest bardziej podatna na problemy psychologiczne jak depresja czy zaburzenia lękowe. Wzrasta też ryzyko wpadnięcia w nałogi.
    Ważne jest, aby mężczyzna miał wsparcie psychologiczne, które pomoże mu zrozumieć i przetworzyć te trudne emocje oraz wyzwania, z którymi się teraz boryka.
    Tak zwane kukułcze dzieci
    Zdaniem doktora Rafała Płoskiego, kierownika pracowni genetycznej Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej Akademii Medycznej w Warszawie, może nawet co dwunasty ojciec w Polsce (czyli ponad 8%), nieświadomie wychowuje nie swoje dziecko. Natomiast genetyk, profesor Mark A. Bellis z John Moores University w Liverpool, opublikował w "Journal of Epidemiology and Community Health" informację, że podczas rozwodów okazuje się, iż aż co trzeci rozwodnik (około 33%) padł ofiarą dezinformacyjnego ojcostwa. (źródło)
    Dramat oszukanych mężczyzn trwa. Dramat dzieci trwa. A co na to prawo? Czy jakieś sankcje prawne grożą kobietom dopuszczającym się takiego procederu? Trudno znaleźć na ten temat jakiekolwiek pokrzepiające informacje. Całkiem możliwe, że nic nie chroni mężczyzn w tym kontekście. Gdy na porodówce następuje przypadkowa podmiana noworodka, matka może chociaż liczyć na odszkodowanie, po tym gdy sprawa zostanie wyjaśniona. A na co może liczyć mężczyzna, gdy okaże się, że jest ofiarą oszustwa? 
    Mój Instagram, mój YouTube.
     
    Artykuł przypadł do gustu i przydał się?
    Wesprzyj autora, stawiając mu kawę.
  2. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Richard Dreyfuss, aktor znany m.in. ze "Szczęk" Stevena Spielberga, wyraził dezaprobatę dla nowych regulacji przyznawania Oscarów. Wymagania dotyczą grup niewystarczająco reprezentowanych.
    Parytety, czyli stosowanie zasad preferencyjnych dla określonych grup społecznych, w teorii mają służyć jako narzędzie do poprawy równouprawnienia i równości szans, ale niektórzy ludzie kwestionują ich stosowanie i uważają, że parytety mogą być formą dyskryminacji. Jednym z argumentów przeciwko parytetom jest to, że lepsze traktowanie jednej grupy społecznej na podstawie jej cech, takich jak płeć, rasa czy orientacja seksualną, może prowadzić do wykluczania czy marginalizowania innych grup. Innym argumentem przeciwko parytetom jest to, że szczególne traktowanie określonych grup może prowadzić do poczucia niesprawiedliwości u osób z innych grup i do podziałów w społeczeństwie oraz obniżenia morale wśród pracowników.
    Nasuwa się pytanie, czy nowe regulacje nie faworyzują jednych kosztem innych oraz czy nadal kluczowe są kompetencje, czy raczej stają się one sprawą drugorzędną. Co w perspektywie długoterminowej stanie się, gdy kryterium doboru człowieka na stanowisko przestanie być kompetencja, a stanie inne kryterium, na przykład płeć?
  3. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Psychologia sportu w kontekście piłki nożnej jest fascynującym obszarem, który zajmuje się badaniem wpływu czynników psychologicznych na wyniki i występy sportowców w tej dyscyplinie. Oto kilka istotnych tematów dotyczących psychologii sportu w kontekście piłki nożnej.
    Motywacja
    Badania nad motywacją sportowców w piłce nożnej są istotne dla zrozumienia, dlaczego niektórzy gracze osiągają sukcesy, podczas gdy inni nie. Czynniki motywacyjne, takie jak aspiracje, cele, dążenie do sukcesu, presja społeczna i wewnętrzne motywy, mają istotny wpływ na zaangażowanie i wydajność zawodników.
    Stres i radzenie sobie ze stresem
    Piłka nożna jest sportem wymagającym wysokiego poziomu umiejętności technicznych, taktycznych i fizycznych. Zawodnicy muszą radzić sobie ze stresem związanym z rywalizacją, oczekiwaniami kibiców, presją wyników oraz z występami przed dużą publicznością. Psychologia sportu pomaga w identyfikacji skutecznych strategii radzenia sobie ze stresem i poprawie radzenia sobie z emocjami w tych kontekstach.
    ➡️ Na marginesie, w wolnej chwili można odwiedzić sklep dla uprawiających sport.
    Koncentracja i uwaga
    W piłce nożnej istotne jest utrzymanie wysokiego poziomu koncentracji przez cały mecz. Zawodnicy muszą skupiać się na zadaniach taktycznych, czytaniu sytuacji na boisku, podejmowaniu szybkich decyzji i reagowaniu na zmienne warunki gry. Psychologia sportu oferuje techniki, takie jak trening mentalny i wizualizacja, które pomagają w doskonaleniu koncentracji i kontroli uwagi.
    Samoocena i pewność siebie
    Wiara w siebie i pozytywna samoocena mają kluczowe znaczenie dla piłkarzy. Wysoka pewność siebie może wpływać na efektywność techniczną, taktyczną i motoryczną, a także na podejmowanie ryzyka i radzenie sobie z porażką. Psychologia sportu dostarcza narzędzi i technik, które pomagają budować i utrzymywać pozytywną samoocenę u piłkarzy.
    Komunikacja i współpraca w zespole
    Piłka nożna to sport zespołowy, w którym skuteczna komunikacja i współpraca między zawodnikami są kluczowe dla osiągnięcia sukcesu. Psychologia sportu bada dynamikę zespołową, budowanie zaufania, komunikację werbalną i niewerbalną, oraz strategie integracji i współpracy w drużynie piłkarskiej.
    Zarządzanie emocjami
    Emocje odgrywają ważną rolę w piłce nożnej i mogą wpływać na wydajność zawodników. Badania nad zarządzaniem emocjami skupiają się na identyfikowaniu i regulowaniu emocji, odczuć takich jak frustracja, złość, stres czy ekscytacja, aby poprawić skoncentrowanie się i podejmowanie trafnych decyzji na boisku.
    Trening mentalny
    Trening mentalny jest istotnym aspektem psychologii sportu w piłce nożnej. Obejmuje to techniki wizualizacji, afirmacji, pozytywnego myślenia i strategii regulacji myśli w celu poprawy koncentracji, wydajności i pewności siebie.
    Zwalczanie kontuzji i rehabilitacja
    Kontuzje są nieodłącznym elementem sportu, w tym również piłki nożnej. Psychologia sportu wspiera zawodników w procesie powrotu do zdrowia, pomagając w radzeniu sobie z frustracją, utratą motywacji, lękiem przed ponownym urazem i utrzymaniem pozytywnego nastawienia do rehabilitacji.
    Rozwój kariery
    Psychologia sportu może pomóc piłkarzom w rozwoju kariery i osiągnięciu pełnego potencjału. Obejmuje to zarządzanie celami, strategie rozwoju umiejętności, radzenie sobie z presją w procesie selekcji, przejście z juniorskich drużyn do seniorskich i planowanie długoterminowej kariery sportowej.
    Coaching i przywództwo
    Psychologia sportu jest również stosowana w kontekście szkolenia i przywództwa trenerów. Badania nad efektywnymi strategiami coachingowymi, komunikacją z zawodnikami, budowaniem zaufania i inspirowaniem do osiągania wysokich standardów mogą przyczynić się do lepszego funkcjonowania drużyn piłkarskich.
    Powyższe tematy stanowią tylko kilka przykładów. Psychologia sportu w kontekście piłki nożnej jest szerokim obszarem badań, który stale się rozwija i dostarcza wiedzy na temat psychologicznych aspektów tego sportu.
    Mój YouTube, mój Instagram.
     
    Artykuł przypadł do gustu i przydał się?
    Wesprzyj autora, stawiając mu kawę.
  4. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Uwaga, to żart!
    Nowa forma reklamy zagościła na ekranach telewizorów i komputerów. Nie, to nie kolejna genialna kampania reklamowa - to sztuczna inteligencja, która uczy się na podstawie naszych przeszłych wyborów zakupowych i stara się przewidzieć, czego będziemy chcieli kupić w przyszłości.
    Ale sztuczna inteligencja nie zawsze działa zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Oto przykład: widzisz reklamę pizzy, na którą masz ochotę, więc klikasz w nią choć wiesz, że jeden ze składników ci nie służy. Kilka dni później widzisz reklamę nowego, rewolucyjnego czyszczenia toalety i nie masz pojęcia, jakim cudem sztuczna inteligencja doszła do wniosku, że jesteś zainteresowany czyszczeniem toalety.
    "Okazuje się, że nasza sztuczna inteligencja jest nadzwyczaj kreatywna i lubi eksperymentować" - wyjaśnia programista pracujący nad tą nową formą reklamy. "Czasami jej sugestie mogą być nieco nietrafione, ale to tylko dlatego, że uczy się na podstawie naszych działań i próbuje dostrzec jakieś ukryte związki między nimi."
    Na szczęście, programiści już pracują nad ulepszaniem sztucznej inteligencji, aby lepiej rozumiała nasze potrzeby i zachowania. "Mamy nadzieję, że wkrótce nasza sztuczna inteligencja będzie w stanie przewidzieć, czego chcemy, zanim sami to zrozumiemy" - dodaje programista.
    Czy sztuczna inteligencja zrewolucjonizuje branżę reklamową? Czas pokaże. W międzyczasie, przygotujmy się na to, że nasze zakupy będą jeszcze bardziej dziwne i nieprzewidywalne niż zwykle.
  6. psycholog Rafał Marcin Olszak

    Popularne wartości

    Przez psycholog Rafał Marcin Olszak,


    Główna
    Warto wyłonić priorytetowe wartości, którymi na danym etapie życia kierujemy się. I na nich koncentrować się, aby podołać temu wyzwaniu, być w zgodzie ze sobą. Oto popularne wartości, którymi kierują się ludzie.
    1. AKCEPTACJA – budowanie takich relacji z ludźmi, w których czujesz się w pełni akceptowany; pragnienie otaczania się ludźmi, których akceptujesz na głębokim poziomie
    2. ATRAKCYJNOŚĆ – budowanie interpersonalnej i fizycznej atrakcyjności, by wzbudzać podziw w oczach innych ludzi i samemu czuć się pięknym
    3. AUTENTYCZNOŚĆ – funkcjonowanie w taki sposób, by pozostawać w zgodzie ze sobą, własnym sumieniem, swoimi opiniami
    4. AUTONOMIA – funkcjonowanie w taki sposób, który zapewnia niezależność, samodzielność, suwerenność, możliwość swobodnego działania, wolność
    5. BEZPIECZEŃSTWO – poczucie pewności, zabezpieczenia, ochrony, braku zagrożeń
    6. BIEGŁOŚĆ – zwiększanie kwalifikacji, rozwój kariery bądź określonych umiejętności, zdobywanie kolejnych szczebli wtajemniczenia
    7. BOGACTWO – materializm, posiadanie dużej ilości pieniędzy i dóbr oraz prowadzenie wystawnego życia, opływanie w dostatki
    8. BYCIE KOCHANYM – pragnienie doświadczania miłości lub uwielbienia
    9. CIEKAWOŚĆ – dociekliwość, zgłębianie tajemnic, uczenie się lub odkrywanie nowych rzeczy, zwiedzanie, badanie, poznawanie nowości
    10. CNOTA – egzystowanie ściśle według określonych norm, moralne, czyste i jak najdoskonalsze życie
    11. DUCHOWOŚĆ – duchowy rozwój, być może religijność lub kontemplacja, medytacja, uduchowienie
    12. EKOLOGIA – życie w zgodzie ze środowiskiem, troska o harmonię z naturalnym otoczeniem
    13. EKSCYTACJA – doświadczanie silnych emocji, egzystencja pełna mocnych wrażeń
    14. INTELIGENCJA – troska o bystrość umysłu, biegłość intelektualną, sprawność i przejrzystość myślenia, przywiązanie do logiki
    15. MUZYKA – taniec, słuchanie lub tworzenie muzyki
    16. ODPOWIEDZIALNOŚĆ – pełnienie odpowiedzialnych funkcji
    17. OSIĄGNIĘCIA – odnoszenie sukcesów, zdobywanie wyróżnień, triumfowanie
    18. PASJE – silne przywiązanie do hobby, zamiłowań, przedmiotów lub grup ludzi
    19. PATRIOTYZM – działanie na rzecz ojczyzny i służba dla państwa, celebrowanie narodowych świat
    20. PIĘKNO – obcowanie z tym, co piękne, docenianie estetyki, czynienie swojego otoczenia ładniejszym, kontemplacja sztuki bądź jej tworzenie
    21. POCZUCIE HUMORU – radość, rozbawianie, upodobanie do tego, co zabawne
    22. POKORA – skromność, niechęć do wyróżniania się z tłumu, pragnienie pozostawania w cieniu, niechęć do zwracania na siebie uwagi
    23. POPULARNOŚĆ – pragnienie bycia lubianym przez wielu ludzi i rozpoznawalnym, bycia gwiazdą, celebrytą
    24. PROSTOTA – docenienie prostego życia i braku zbędnych komplikacji, minimalizm lub ascetyczne życie
    25. PRZYJEMNOŚĆ – hedonizm, dążenie do przyjemnych doświadczeń
    26. PRZYNALEŻNOŚĆ – chęć bycia częścią większej zbiorowości
    27. PRZYWÓDZTWO – stawanie na czele, zarządzanie, bycie liderem, szefem, kierownikiem lub przywódcą duchowym
    28. RODZINA – posiadanie wspaniałej rodziny, troska o więzi krwi, dbałość o więzi rodzinne i bliskie związki
    29. ROMANTYZM – przeżywanie pięknej miłości i romantycznych chwil, pielęgnowanie wspomnień, zbieranie pamiątek i zdjęć upamiętniających chwile, do których ma się sentyment
    30. RYZYKO – bycie na krawędzi, przeżywanie ekstremalnych doświadczeń, podejmowanie ryzykownych decyzji
    31. SAMOWIEDZA – dążenie do głębokiego rozumienia siebie
    32.SEKSUALNOŚĆ – prowadzenie aktywnego i satysfakcjonującego życia seksualnego
    33. SPRAWIEDLIWOŚĆ – praworządność, równość, równe prawa, bycie uczciwym, dążenie do sprawiedliwego traktowania ludzi
    34. SPRAWNOŚĆ FIZYCZNA – bycie krzepkim, silnym, zwinnym, sprawnym 35.SZCZODROŚĆ – praca na rzecz innych, dzielenie się z innymi, działalność charytatywna
    36. TOLERANCJA – działania na rzecz poszanowania różnorodności ludzi, ich postaw i poglądów
    37. TRADYCJA – przywiązanie do wzorców, które mają długą historię
    38. TROSKLIWOŚĆ – niesienie pomocy innym, dodawanie otuchy, wspieranie
    39. UMIARKOWANIE – szukanie kompromisów, drogi środka, równowagi, oraz unikanie skrajności
    40. WŁADZA – kontrolowanie otoczenia i innych ludzi
    41. WSPÓŁPRACA – chęć uczestniczenia w zespole, grach zespołowych, wspólnych przedsięwzięciach z udziałem innych
    42. WYGODA – pragnienie komfortowego, lekkiego życia
    43. WYZWANIA – podejmowanie trudnych zadań, duże aspiracje w zakresie mierzenie się z poważnymi problemami
    44. ZAANGAŻOWANIE – realizowanie długoterminowych planów i branie na siebie odpowiedzialności na długi czas
    45. ZABAWA – rozrywka, oddawanie się rozrywkom i czerpanie z tego przyjemności
    46. ZACIEKŁOŚĆ – mściwość, dążenie do karania za złe uczynki, destrukcyjność, chęć upokarzania i niszczenia innych
    47. ZASŁUGI – chęć czynienia rzeczy, które są znaczącym wkładem w dobro ogólne, pragnienie zapisania się na kartach historii
    48. ZDROWIE – pragnienie prowadzenia zdrowego trybu życia, promocja zdrowia, praca na rzecz uzdrawiania
  7. psycholog Rafał Marcin Olszak
    W Polsce zapaść demograficzna to zjawisko, w którym liczba urodzeń jest niższa niż liczba zgonów, co prowadzi do spadku liczby ludności w kraju. Istnieje wiele przyczyn zapaści demograficznej w Polsce, w tym:
    Wysoki poziom emigracji - wielu młodych ludzi wyjeżdża z Polski w poszukiwaniu lepszych perspektyw zatrudnienia i życia za granicą, co powoduje spadek liczby urodzeń i ogólnie zmniejsza populację kraju.
      Niskie wskaźniki dzietności - kobiety w Polsce rodzą coraz mniej dzieci, a wskaźnik dzietności wynosi obecnie około 1,3, co jest jednym z najniższych w Europie. Wynika to między innymi z trudności w pogodzeniu życia rodzinnego z pracą zawodową, a ta coraz częściej jest niezbędna, ponieważ lewicowe ideologie i feminizm kwestionują tradycyjny podział ról w rodzinie, oraz demonizują mężczyzn, unieważniają rolę mężczyzn, ojców, więc kobiety, matki są zdane na siebie.
      Starzenie się społeczeństwa - Polska, podobnie jak wiele innych krajów w Europie, staje się coraz bardziej starzejącym się społeczeństwem. Wraz z postępującym procesem starzenia się społeczeństwa, liczba zgonów wzrasta, podczas gdy liczba urodzeń pozostaje na stałym lub spadającym poziomie.
      Niska jakość opieki zdrowotnej i środowiska - w Polsce nadal występują problemy z jakością opieki zdrowotnej i środowiska, które wpływają na zdrowie i płodność ludzi.
      Brak stabilizacji ekonomicznej - niepewność związana z zatrudnieniem i stabilnością ekonomiczną może wpłynąć na decyzje dotyczące założenia rodziny oraz planowanie dzietności.
      Przestarzałe prawo rodzinne - niektórzy uważają, że aktualnie obowiązujące prawo rodzinne może zniechęcać mężczyzn do zakładania rodzin, ponieważ utrzymują, że faworyzuje kobiety.   Psychologiczne przyczyny zapaści demograficznej w Polsce są trudne do uogólnienia, ponieważ wynikają one z indywidualnych doświadczeń i decyzji każdej osoby. Niemniej jednak, istnieją pewne czynniki psychologiczne, które mogą wpływać na zmniejszenie liczby urodzeń w Polsce. Wiele osób, zwłaszcza młodych, odczuwa niepewność związana z przyszłością, w tym zatrudnieniem, stabilnością ekonomiczną i warunkami do życia. W sytuacji, gdy nie ma się pewności co do przyszłości, decyzja o założeniu rodziny może być opóźniana lub rezygnować z niej. Współczesne tempo życia oraz wysoki poziom stresu może wpływać na decyzje dotyczące rodzicielstwa. W sytuacji, gdy życie staje się coraz bardziej stresujące, wiele osób może zwlekać z decyzją o założeniu rodziny lub rezygnować z niej. Niektóre osoby mogą mieć trudności w nawiązywaniu trwałych i satysfakcjonujących relacji interpersonalnych. W sytuacji, gdy brakuje poczucia bliskości z innymi ludźmi, decyzja o założeniu rodziny może być opóźniana lub rezygnować z niej. Obecnie coraz więcej osób postrzega rodzicielstwo jako trudne i wymagające poświęceń. Dlatego też, wiele osób może decydować się na rezygnację z rodzicielstwa na rzecz innych celów życiowych. Wszystkie te czynniki psychologiczne mogą wpływać na decyzje dotyczące założenia rodziny i mają wpływ na zapaść demograficzną w Polsce. Jednakże, trudno jest określić, który z tych czynników jest najważniejszy i jakie są dokładne proporcje między nimi.
    Wprowadzenie działań zmierzających do poprawy jakości życia, ochrony przed szkodliwym wpływem niektórych ideologii, zapewnienie wsparcia psychologicznego oraz stabilności ekonomicznej oraz działań służących poprawie warunków do rodzenia i wychowywania dzieci mogą pomóc w zapobieganiu zapaści demograficznej w Polsce.
    Mój Instagram, mój YouTube.
  9. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Cenzura, często będąca celem kultury anulowania, może mieć wiele negatywnych skutków psychologicznych, zarówno dla osób poddawanych cenzurze, jak i dla tych, którzy dokonują cenzury. 
    Dla osób poddawanych cenzurze: Cenzura może prowadzić do poczucia ograniczenia wolności słowa, a co za tym idzie, do frustracji, gniewu i dezorientacji. Osoby poddawane cenzurze mogą czuć się skrępowane i zniechęcone do wyrażania swoich myśli i uczuć, co może prowadzić do izolacji społecznej i depresji.
      Dla osób dokonujących cenzury: Cenzura może prowadzić do wewnętrznej walki moralnej, szczególnie jeśli osoby te są świadome, że cenzura jest sprzeczna z wolnością słowa. Mogą czuć się winni i niekomfortowo w swojej roli, co może prowadzić do stresu i innych problemów zdrowotnych.
      Dla społeczeństwa: Cenzura może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistości, poprzez usuwanie lub ukrywanie pewnych informacji. Może to prowadzić do dezinformacji i dezorientacji, co w konsekwencji może prowadzić do zwiększenia napięcia społecznego. Cenzura może być dokonywana na wiele sposobów, a niektóre z nich są ukryte i trudne do wykrycia. Firmy technologiczne często używają algorytmów do filtrowania treści, które są uważane za niestosowne. Te algorytmy mogą działać na zasadzie automatycznej cenzury, usuwając lub ograniczając dostępność pewnych treści. Wyszukiwarki internetowe mogą używać algorytmów do określania, które strony internetowe należy wyświetlać jako pierwsze w wynikach. Jeśli strona jest uważana za niestosowną lub nieodpowiednią, może zostać przypisana niższa pozycja w wynikach wyszukiwania, co zmniejsza jej widoczność i trudniej ją znaleźć. Rządy mogą filtrować wiadomości przekazywane przez media, usuwając lub ograniczając dostępność pewnych informacji. Mogą to robić poprzez kontrolę treści, które są publikowane, lub poprzez blokowanie stron internetowych. Niektóre osoby lub grupy mogą dokonywać ataków cybernetycznych, takich jak DDoS, aby uniemożliwić dostęp do pewnych stron internetowych lub usług online. Osoby, które czują się zagrożone lub niepewne, mogą decydować o autocenzurze, aby uniknąć konsekwencji; mogą to robić poprzez ograniczenie swoich opinii lub wyrażania pewnych poglądów publicznie. Te ukryte sposoby cenzury mogą wpływać na ograniczenie dostępności informacji, a w efekcie - osłabienia demokracji. W związku z tym ważne jest, aby zwracać uwagę na te praktyki i podejmować działania na rzecz ochrony wolności słowa i swobód obywatelskich.
    Mój Instagram, mój YouTube.
  10. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Psychologia ewolucyjna jest dziedziną nauki, która bada, jak mechanizmy ewolucyjne wpływają na nasze zachowanie, myślenie i emocje. Opiera się na założeniu, że nasze umysły i zachowania są kształtowane przez procesy ewolucyjne, które przyczyniały się do przetrwania i sukcesu naszych przodków. Dzięki psychologii ewolucyjnej możemy lepiej zrozumieć, dlaczego jako gatunek wykazujemy pewne uniwersalne wzorce zachowań i jak nasza przeszłość ewolucyjna wpływa na nasze funkcjonowanie w dzisiejszym społeczeństwie.
    Głównym celem psychologii ewolucyjnej jest identyfikacja adaptacyjnych funkcji i strategii, które przyczyniły się do przetrwania naszych przodków. Przykładowo, badania w tej dziedzinie skupiają się na wyjaśnianiu, dlaczego istnieje tendencja do preferowania partnerów o cechach, które sygnalizują zdrowie, płodność czy status społeczny. Może to być rozumiane jako efekt ewolucyjny, który miał na celu zwiększenie szans na przekazanie swoich genów przyszłym pokoleniom.
    Psychologia ewolucyjna bada również różnice między płciami i jak różnice te mogą wynikać z nacisków ewolucyjnych. Na przykład, teorie ewolucyjne sugerują, że mężczyźni i kobiety mogą mieć odmienne preferencje w doborze partnera ze względu na różnice w inwestowaniu w potomstwo. Mężczyźni, ze względu na biologiczną możliwość reprodukcji z większą liczbą partnerów, mogą wykazywać większą skłonność do poszukiwania młodych i atrakcyjnych kobiet, podczas gdy kobiety, które ponoszą większe koszty rodzicielstwa (m.in. narażenie na utratę urody, zdrowia a nawet życia i duże nakłady rodzicielskie przy opiece nad potomstwem), mogą bardziej cenić zasoby i status społeczny partnera.
     

    Psychologia ewolucyjna analizuje również zachowania społeczne i grupowe, takie jak współpraca, rywalizacja czy preferencje społeczne. Badacze starają się wyjaśnić, dlaczego pewne strategie i zachowania były adaptacyjne w kontekście życia w grupie lub społeczności, takie jak współpraca w celu osiągnięcia wspólnych celów czy preferencja dla osób podobnych do nas samych.
    Jednak psychologia ewolucyjna nie ogranicza się tylko do wyjaśniania zachowań przez pryzmat przeszłości. Jest to podejście interdyscyplinarne, które korzysta z metod i teorii zarówno z psychologii, biologii, antropologii, jak i innych nauk społecznych. Dzięki temu, psychologia ewolucyjna ma szerokie zastosowanie w różnych obszarach życia. Przykłady obejmują badania dotyczące preferencji estetycznych, zachowań rodzicielskich, długoterminowych związków partnerskich, rywalizacji międzygrupowej, agresji oraz rozwoju poznawczego i emocjonalnego.
    Psychologia ewolucyjna przynosi również cenne spostrzeżenia dla praktyki terapeutycznej. Badacze i terapeuci wykorzystują wiedzę z tej dziedziny do lepszego zrozumienia źródeł i mechanizmów różnych zaburzeń psychicznych oraz do opracowania bardziej efektywnych strategii terapeutycznych. Na przykład, analiza ewolucyjna lęku i fobii może pomóc w lepszym zrozumieniu, dlaczego niektóre bodźce są tak silnie kojarzone z niebezpieczeństwem, a terapeuci mogą wykorzystać te spostrzeżenia do opracowania metod terapeutycznych, które pomagają klientom radzić sobie z tymi reakcjami.
    Warto zaznaczyć, że psychologia ewolucyjna nie stara się redukować wszystkich zachowań do czysto biologicznych lub genetycznych determinant. Zamiast tego, uwzględnia ona interakcję między naszym dziedzictwem ewolucyjnym a środowiskiem, w którym się rozwijamy. Nasze zachowania i doświadczenia są wynikiem zarówno genetycznych predyspozycji, jak i oddziaływań kulturowych i społecznych.
    Psychologia ewolucyjna jest dynamicznym obszarem badań, który stale rozwija się wraz z postępem nauki i technologii. Daje nam ona cenne narzędzia i perspektywę do lepszego zrozumienia nas samych, naszych relacji z innymi ludźmi i naszego miejsca w świecie. Badania w tej dziedzinie wnoszą istotny wkład w rozwój psychologii i pomagają nam lepiej zrozumieć, dlaczego postępujemy w określony sposób.
    Krytyka
    Psychologia ewolucyjna, podobnie jak każda inna dziedzina naukowa, jest przedmiotem krytyki i debaty. Oto niektóre z głównych krytycznych punktów, które są często podnoszone wobec psychologii ewolucyjnej:
    Uproszczenie i nadmierna determinizacja: Krytycy twierdzą, że psychologia ewolucyjna często upraszcza skomplikowane zagadnienia ludzkiego zachowania, redukując je do prostych i czysto biologicznych wyjaśnień. Ta redukcjonistyczna perspektywa może pomijać istotne czynniki społeczne, kulturowe i indywidualne, które wpływają na zachowanie człowieka.
      Problemy z pomiarem, testowaniem: W niektórych przypadkach krytycy zarzucają psychologii ewolucyjnej brak empirycznych testów teorii. Niektóre z nich są trudne do zweryfikowania lub obalenia, co stawia pod znakiem zapytania naukową wiarygodność tych koncepcji.
      Negacja plastyczności i elastyczności: Psychologia ewolucyjna często zakłada, że nasze zachowanie jest w dużej mierze determinowane przez nasze dziedzictwo ewolucyjne, a zmienność czy plastyczność zachowania jest bagatelizowana. Krytycy podkreślają, że ludzkie zachowanie jest bardziej elastyczne, a społeczne i kulturowe czynniki mogą mieć duży wpływ na nasze decyzje i działania.
      Brak reprezentatywnych próbek: Niektórzy krytycy wskazują, że badania psychologiczne często opierają się na próbkach o ograniczonej reprezentatywności, co może prowadzić do generalizacji wyników na całą populację. Dotyczy to również badań w dziedzinie psychologii ewolucyjnej, które często opierają się na danych z kultur zachodnich i nie uwzględniają zróżnicowania kulturowego.
      Zarzut odnośnie ról płciowych: W niektórych przypadkach krytykowana jest psychologia ewolucyjna za jej podejście do płci i rozwoju płciowego. Niektórzy uważają, że teorie ewolucyjne często faworyzują tradycyjne role płciowe i mogą przyczyniać się do utrzymania nierówności płciowej i stereotypów. Ważne jest zrozumienie, że krytyka jest częścią rozwoju nauki i może prowadzić do ulepszania i udoskonalania istniejących teorii. Mimo tych krytycznych punktów, psychologia ewolucyjna nadal dostarcza ważnych wglądów i teorii.
    - psycholog Rafał Olszak, były ekspert prowadzący eksperyment
    z którego relację pokazano w "Ślub od pierwszego wejrzenia"
  11. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
  12. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Psychomanipulacja to proces, w którym jedna osoba lub grupa osób z rozmysłem wykorzystuje techniki manipulacyjne w celu wpływania na myśli, uczucia, zachowania lub decyzje innych ludzi. Jest to forma manipulacji, która wykorzystuje wiedzę na temat psychologii człowieka i mechanizmów wpływu na umysł.
    Psychomanipulacja stosowana przez polityków zwykle sięga po propagandę
    Propaganda może być używana jako narzędzie do wpływania na opinię publiczną, kształtowania narracji i manipulowania informacją z zamiarem osiągnięcia określonych celów politycznych. Chociaż propaganda może wpływać na sytuację polityczną w danym państwie, należy podkreślić, że jest to podejście kontrowersyjne i niezgodne z zasadami demokracji i poszanowania praw człowieka. Przyjrzyjmy się temu, jak odbywa się propaganda.
    Dezinformacja: Propaganda może polegać na celowym rozpowszechnianiu fałszywych informacji, dezinformacji lub manipulacji informacją w celu wprowadzenia zamieszania, dezorientacji lub manipulacji opinią publiczną. Może to obejmować rozpowszechnianie kłamstw, zniekształcanie faktów, wykorzystywanie nastrojów społecznych lub podsycać konflikty.
      Manipulacja emocjami: Propaganda często wykorzystuje emocje takie jak strach, gniew, nienawiść lub pozytywne emocje, aby wpływać na postawy i działania ludzi. Wykorzystuje się przy tym różne środki, takie jak propagowanie destrukcyjnej narracji, kreowanie wewnętrznego wroga, wykorzystywanie symboli i sloganów, które mają wywołać określone emocje.
      Kontrola mediów: Propaganda często polega na kontrolowaniu mediów i kształtowaniu informacji w taki sposób, aby służyć określonym interesom politycznym. Może to obejmować cenzurę, manipulację treściami medialnymi, kreowanie pozytywnego wizerunku rządu bądź jego opozycji albo dyskredytowanie krytycznych głosów.
      Propagowanie ideologii: Propaganda może być wykorzystywana do propagowania określonej ideologii lub politycznego światopoglądu. Wykorzystuje się do tego celebrytów, liderów opinii, organizacje społeczne lub kanały komunikacji społecznej w celu szerzenia przekazu zgodnego z daną ideologią i wywoływania sympatii lub poparcia.
      Skłócenie kobiet i mężczyzn: Propaganda może tworzyć napięcia społeczne i osłabić spójność społeczeństwa. Skutecznym sposobem jest skonfliktowanie płci, w wyniku czego rodzi się coraz mniej dzieci, a przez to naród słabnie.
      Kreowanie i wysługiwanie się celebrytami: Działania propagandowe mogą koncentrować się na kreowaniu osób wpływowych, które będą popularyzowały określoną narrację czy ideologię.  Czy obce media nam służą?
    Media utrzymywane przez obcy kraj mogą być wykorzystywane do propagandy w innym kraju w celu osłabienia go. Media są potężnym narzędziem wpływu na opinię publiczną, kształtowania narracji i manipulowania informacją. Gdy obcy kraj kontroluje lub finansuje media w innym kraju, może to prowadzić do rozpowszechniania określonej narracji lub przekazu zgodnego z interesami tego, który chce osłabić swojego rywala. Przykłady działań propagandowych utrzymywanych przez obce kraje mogą obejmować poniższe działania.
    Dezinformacja i manipulacja informacją: Media mogą rozpowszechniać dezinformację, kłamstwa, zniekształcone informacje lub manipulować faktami w celu wprowadzenia zamieszania, dezorientacji lub manipulacji opinią publiczną. Może to obejmować skierowanie przekazu przeciwko danemu krajowi, wyolbrzymianie problemów lub podważanie legitymacji władz.
      Kreowanie konfliktów: Media utrzymywane przez obcy kraj mogą podsycać lub wzmacniać istniejące konflikty w kraju, co prowadzi do destabilizacji społecznej i osłabienia politycznego. Poprzez podkreślanie podziałów, promowanie nienawiści i zwiększanie napięć, propagandowe media mogą pogłębiać istniejące podziały i wpływać na spójność społeczeństwa.
      Kontrola narracji i cenzura: Obcy kraj może wykorzystywać swoje wpływy na media w innym kraju w celu kontrolowania narracji i cenzurowania informacji, które nie służą jego interesom. Manipulacja przekazem, ukrywanie niekorzystnych informacji lub wykluczanie głosów opozycji może prowadzić do jednostronnego obrazu sytuacji i wpływać na opinie publiczną.
      Sianie chaosu społecznego poprzez skłócanie społeczeństwa, promowanie szkodliwych postaw, orientowanie kobiet w opozycji do mężczyzn, promowanie egoizmu czy demoralizacji.  W interesie Polaków jest troska o to, by społeczeństwo było chronione przed psychomanipulacją w rękach polityków innych krajów, a kultura narodowa była otoczona należytą opieką - społeczeństwo pozbawione właściwej ochrony może nie być bezpieczne. 
  13. psycholog Rafał Marcin Olszak
    "Psychowashing" jako pojęcie w kontekście pseudopsychologii może być zdefiniowane jako nieudokumentowana lub kontrowersyjna teoria lub praktyka, która sugeruje wpływanie na ludzkie myśli, emocje lub zachowania w sposób nieścisły lub niemający podstawy w naukowych dowodach. Termin ten może być używany do opisania prób manipulacji psychologicznej lub wpływania na innych ludzi w sposób oparty na niepotwierdzonych lub nieudowodnionych założeniach psychologicznych, co bywa szkodliwe lub dezinformacyjne, a w każdym razie nie jest bezpieczne. Mąci się ludziom w głowach rzekomo ich lecząc lub wspierając ich rozwój, a tak naprawdę posługuje się teoriami, technikami i pojęciami, których skuteczność nie została dowiedziona naukowo. Więcej na ten temat można znaleźć w podcaście. 
     

    Jak to możliwe, że nawet niektórzy psycholodzy skłonni są wierzyć w koncepcje i stosować metody, które nie zostały potwierdzone naukowo? Próżno szukać jednoznacznej odpowiedzi na takie pytanie, ale podejrzewać można, iż jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest dalece niezadowalający proces edukacji. 
    "Wiele zastrzeżeń można mieć do samego procesu edukacji psychologów, który mam okazję obserwować od kilku lat na swoim uniwersytecie. Studentów nie uczy się samodzielnego myślenia, krytycznej analizy nabywanej wiedzy, umiejętności dyskusji opartej na rzeczowych argumentach czy też sposobów odróżniania prawdy od pseudonauki. Studia stanowią właściwie indoktrynację, a nie rzeczywistą edukację, zaś osoby bardziej oczytane i niezgadzające się ze swoimi nauczycielami uważane są za krnąbrne, ich wypowiedzi są ignorowane, a nierzadko publicznie ośmieszane. Oczywiście rzadko kiedy wspomina się o kontrowersjach dotyczących różnych aspektów psychologii, w które nauka ta – jak rzadko która – wyjątkowo obfituje." źródło
    Z jakiego powodu ludzie skłonni są ufać, że proponowane techniki są skuteczne? Wydaje się, że jednym z powodów jest pragnienie pójścia na skróty, uporania się z czymś trudnym bez dużego wysiłku. Niektórzy ludzie ludzie miewają czasem skłonność do przyjmowania na wiarę prostych wyjaśnień złożonych zjawisk - zwłaszcza, gdy przedstawiane są chwytliwie przez rozpoznawalne postaci ze świata nauki, z mediów.
    "Proszę zwrócić również uwagę na to, że psychologia i psychoterapia pielęgnują jednocześnie w ludziach poczucie sprawczości, czego przykładem mogą być m.in. te wszystkie techniki motywacji, „zarządzania sobą” czy rozwoju osobistego, a z drugiej strony oferują zwolnienie z odpowiedzialności tam, gdzie jest ona niewygodna. Tu przykładem mogą być koncepcje o absolutnym wpływie dzieciństwa czy wychowania na kształtowanie osobowości, które także zostały obalone w wyniku przeprowadzonych badań." źródło
    Czemu obnażanie niedoskonałości różnych podejść i koncepcji nie zawsze sprawia, że przestają być uwzględniane i to nawet przez psychologów, nie wspominając o samozwańczych, internetowych guru, którzy przemawiają do tysięcy osób chociażby w mediach społecznościowych? Środowiska, które czerpią zyski z danej branży, niekiedy skłonne są przemilczać niewygodne sytuacje, by nie pogarszać swojego położenia i nie robić sobie czarnego marketingu. To jedna z bardziej popularnych metod reagowania na przypadki obnażenia niepożądanych zjawisk w określonych kręgach. 
    "Strategia przemilczenia. To bardzo powszechna strategia, ale najbardziej charakterystyczna dla naukowców, na których w jakiś sposób spadł ciężar lub tylko cień odpowiedzialności za nieprawidłowości (...) Strategii przemilczenia często towarzyszy silne przekonanie, że „nie należy kalać własnego gniazda”, a solidarność zawodowa jest wartością samą w sobie, bez względu na konsekwencje, które owa solidarność powoduje. Strategia ta jest strategią bierną, niewymagającą wysiłku." źródło
    Co dzieje się z osobami, które ośmielają się dobitnie sygnalizować, że coś jest nie w porządku? Czasami stają się ofiarami kultury anulowania - są wytykani palcami, pomijani, a ich wystąpienia marginalizuje się lub ogranicza. Środowiska akademickie mierzą się z ogromnym wyzwaniem, ponieważ pewne niewygodne zagadnienia są uznawane za śliskie, więc lekceważy się je. W efekcie coraz trudniej obalać pewne mity, odpierać ideologizację nauki. 
    "Jedną z kluczowych przyczyn kryzysu współczesnego świata akademickiego są tendencje cenzorskie, stawiające poza nawias debaty każdy pogląd sprzeczny z mainstreamowym paradygmatem. Taka skłonność do „anulowania” niewygodnych poglądów nosi miano „cancel culture” i stanowi poważne zagrożenie dla wolności nauki." źródło
    Psychowashing rozkwita
    Tymczasem niektórzy ludzie bogacą się, oferując usługi i sprzedając produkty, które wręcz uwodzą swoją niezwykłą łatwością, atrakcyjną ceną oraz szybkością działania. Obiecują tyleż głęboką, co ekspresową wewnętrzną przemianę. Albo fundamentalną odmianę losu możliwą do uzyskania rychło i nikłym wysiłkiem.  
    "Sposoby na rozwiązanie największych bolączek są oferowane w prostej formie. Pierwszą z nich jest masowe spotkanie w stylu wielkiego show, w czasie którego w ciągu kilku godzin poznamy sekrety najbogatszych ludzi świata i staniemy się, jak oni, efektywnymi nadludźmi. Druga propozycja radykalnej zmiany życia – to kurs on-line, podczas którego w ciągu sześciu czy nawet dziesięciu webinarów (albo tylko ich nagrań) zdobędziemy asertywność albo większą pewność siebie, nauczymy się oszczędzać czy też naprawimy swój związek." źródło
    Każda myszka swój ogonek chwali. Ewentualnie podgryza cudzy. 
    Zamiast konstruktywnej dyskusji, trwa swoista wojna różnych środowisk. Coachów, psychologów, psychoterapeutów niepsychologów, psychoterapeutów psychologów, certyfikowanych psychoterapeutów i niecertyfikowanych psychoterapeutów. Psychoterapeutów pracujących w takim nurcie z psychoterapeutami działającymi w innym nurcie. Walka o monopol na rynku usług psychologicznych i pokrewnych zdaje się przesłaniać cel, jakim powinno być edukowanie społeczeństwa. Zamiast tłumaczyć, jakie metody i dlaczego działają, przedstawiciele różnych podejść dokuczają innym, trwa przepychanka. Nie tędy droga.  
    Skuteczność psychoterapii
    "Wyniki badań nad efektami psychoterapii wyjaśnianymi wariancją czynników terapeutycznych pokazują, że zmienne związane z pacjentem wyjaśniają 30% całkowitej zmienności wyników psychoterapii, relacja terapeutyczna – 12%, zmienne dotyczące psychoterapeuty – 7%. Należy zwrócić uwagę, że jedynie 8% zmienności jest związana z modalnością/szkołą psychoterapii." *
    * Norcross J.C., Lambert M.J. (2011).
    Evidence-based therapy relationship. Norcross, J.C., (red.). Psychotherapy
    relationships that work. Nowy Jork: Oxford University Press, 3–21.
     

     
  14. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Czego możemy dowiedzieć się z książki, w której autorki posługują się zwrotem „osoba z macicą” zamiast używać słowa „kobieta”? Chyba mało kto będzie zaskoczony, gdy napiszę, że relacjonowanie (przez autorki, zdeklarowane feministki) losu głęboko nieszczęśliwych mężczyzn stało się pretekstem do promowania ideologii feministycznej. To na pewno zbieg okoliczności, że publikacja ukazała się przed nadciągającymi wyborami, a piszą o niej liczne tuby propagandowe feminizmu. Te mniej popularne, jak również te słynące w całym kraju z zarzucania partiom politycznym nienawiści do kobiet.

    W moim odczuciu, pochylanie się w tej publikacji nad losem mężczyzn nie jest ukłonem w ich stronę, lecz czołobitnym kłanianiem się feminizmowi i jego kuriozalnej demagogii. Wpisuje się w kluczowe elementy propagandy, która koncentruje się nierzadko na pokazywaniu mężczyzny w krańcowo złym świetle. Oczywiście wszystkiemu winien w pierwszej kolejności jest rzekomy, opresyjny patriarchat, a domniemanym wybawieniem jest jego obalenie i tym samym bezgraniczne oddanie feminizmowi, matriachat, władza kobiet-feministek (nie pozostałych, oczywiście). Wykorzystywanie czyjegoś nieszczęścia do propagowania ideologii wzbudza we mnie negatywne odczucia. Podobnie jak fakt, że roztrząsanie historii skrajnie cierpiących mężczyzn, mówiących o najmroczniejszych myślach, opatrywane jest beznamiętnymi komentarzami.

    Ironiczny koniec publikacji ukazuje stosunek autorek do jej bohaterów. „(…) zamykamy książkę i wracamy do randek z chadami (...) Karuzela czeka, a ściana niedaleka.” Ani przez chwilę nie wyczułem jakiejkolwiek empatii w stosunku do opisywanych ludzi i grup. Mam wrażenie, że książka stanowi raczej rodzaj rewanżu, odwetu wobec licznych społeczności mężczyzn, którzy ośmielali się krytykować feminizm. Wywody autorek dotyczą między innymi Wykopu, forum Bracia Samcy, facebookowych męskich grup. Podczas lektury zastanawiałem się, czy bohaterowie tej książki nie czują się wykorzystani, aż natknąłem się na fragment, który stanowił odpowiedź. Autorka cytuje jednego z mężczyzn; pisał o niej, że „wmanipulowała go w książkę i wykorzystała dla własnej korzyści.”
    Publikacja wpisuje się w obecny trend w profeministycznych mediach, czyli „mężczyzna najgorszy”. Nie wystarczyły feministkom twierdzenia, że męskość jest toksyczna, przemoc ma płeć, siła jest kobietą, a opresyjny patriarchat odpowiada za całe zło tego świata. Musiały jeszcze wydobyć na światło dzienne najgłębsze pokłady problematycznych doświadczeń z życia najnieszczęśliwszych mężczyzn, by pokazać, jak źle się dzieje, gdy nie panuje matriarchat, władzy nie dzierżą femnistki. Jest to zarazem sprytne odwracanie uwagi od przewinień feministek, chociażby tego, na co idą pieniądze z publicznych budżetów płynące do licznych fundacji feministycznych. Takich na przykład jak posądzana o mobbing Fundacja Centrum Praw Kobiet, która choćby w sprawozdaniu merytorycznym z roku 2019, chwali się tym, że zorganizowała spotkanie warsztatowo-edukacyjne o nazwie „ChemSex – jak się bawić?” (dla niewtajemniczonych: chemseks to seks po narkotykach).
    Podsumowując, polecam książkę „Przegryw. Mężczyźni w pułapce gniewu i samotności”. Każdy powinien osobiście przekonać się o tym, do czego posunąć mogą się feministki, by postawić na swoim. Trzeba to przeczytać, aby poczuć specyficzny, bo metaliczny i bezlitosny, smak tego, jak feministki opisują zbolałych mężczyzn będących na granicy wyczerpania i u progu tragedii. Autorkom natomiast rekomenduję, by następnym razem przyjrzały się własnym szeregom. Napisały w podziękowaniach „Dziękujemy też rodzicom za wszelkie wsparcie, dzięki któremu możemy teraz pić sojowe latte i pisać o incelach.” To dopiero będzie latte-feminizm.* „Musisz być zmianą, którą chcesz zobaczyć na świecie” (Mohandas Karamchand Gandhi).


     
    * „Latte-feminizm to tzw. feminizm białych kobiet z klasy średniej, posiadających wolny zawód, mających czas i pieniądze na drogą, dobrą latte w kawiarni, od czego wzięła się nazwa.” (źrodło) 

     
  15. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Robert Jałocha, były reporter Faktów, walczył w sądzie z TVN i wygrał. Przejmujące są jego słowa o kulisach pracy, a to może być dopiero początek. Dziennikarz przygotowuje książkę Obraz niedoskonały. Czy znajdą się w niej kolejne argumenty na rzecz tego, że prawo prasowe wymaga głębokiej reformy i niezbędna jest większa troska o prawdę w mediach? Czas pokaże. Póki co, warto zapoznać się z tym, co dziennikarz przekazał na Facebooku.
     

    Przeczytaj też:
    Była producentka „Rozmów w toku” wygrała z TVN
    Kamil Różalski i TVN
    TVN przegrywa kolejny proces
    Robert Jałocha: Bezkarni!
    Była dziennikarka TVN oskarża stację o mobbing. “Byłam poniżana, gnębiona”
    Były pracownik TVN o standardach, jakie miały panować w stacji
    Gwiazdor TVN wyznaje: Straszono nas zwolnieniem z pracy
    „Jeszcze nie skończyłam”. Wendzikowska odpowiada TVN i ujawnia wiadomości
    Monika Richardson o TVN: Proponuję potraktować wyznania dziennikarzy poważnie
  16. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Ilu ludzi trzeba, aby zmienić żarówkę? To popularne pytanie, które często jest używane w kontekście żartów, ale istnieje również poważniejsze podejście psychologiczne do tego pytania. W psychologii społecznej istnieje koncepcja znana jako "efekt widowni" (ang. bystander effect). Obejmuje ona sytuację, w której im więcej osób jest obecnych, tym mniejsza szansa, że ktoś zareaguje na potrzebę pomocy.
    To zjawisko zostało zauważone po tragicznym zdarzeniu w 1964 roku, kiedy Kitty Genovese była brutalnie napadnięta i zamordowana na ulicy w Nowym Jorku, a liczne osoby były świadkami tego ataku, ale nikt nie interweniował ani nie wezwał pomocy. Psychologowie społeczni zaczęli analizować, dlaczego ludzie w grupie mogą wykazywać mniejszą skłonność do udzielania pomocy niż w sytuacji, gdy są sami.
    Jednym z wyjaśnień jest tzw. "rozproszenie odpowiedzialności" – w grupie każdy może zakładać, że ktoś inny już dzwoni po pomoc, co prowadzi do zjawiska bierności. To zjawisko jest ważnym obszarem badań w psychologii społecznej i przypomina nam, jak istotne jest zrozumienie, jak ludzie reagują na sytuacje wymagające pomocy społecznej.
    "Susan Catherine Genovese (ur. 7 lipca 1935, zm. 13 marca 1964; powszechnie znana jako Kitty Genovese) – mieszkanka Nowego Jorku, która została brutalnie zamordowana pod swoim domem w Kew Gardens, dzielnicy Queens w Nowym Jorku. Dwa tygodnie po pierwszej wzmiance o wydarzeniu w kronice policyjnej, The New York Times opublikował na jego temat reportaż, według którego 37–38 świadków było świadomych toczącej się pod ich oknami zbrodni, i nie zareagowało ani nie wezwało policji." - Wikipedia
  17. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Podczas gdy niektóre środowiska propagują ideę jakoby męskość była toksyczna, wyniki badań wskazują jednoznacznie, że rola mężczyzny w rodzinie jest ważna. Obecność ojca w rodzinie sprawia, że młodzi ludzie lepiej radzą sobie w ciężkich sytuacjach, ze stresem, w nauce. Wśród dziewcząt, które mają wsparcie ze strony ojca, jest zdecydowanie mniej prób samobójczych. Te młode kobiety rzadziej sięgają po używki, mają wyższe poczucie własnej wartości. Dziewczęta które mieszkają tylko z mamą mają więcej trudności z regulacją emocji. Chłopcy pozbawieni kontaktów z ojcem częściej mają w dorosłym życiu problemy z prawem, nałogami. Ogółem osoby z rozbitych rodzin są bardziej narażone na doświadczanie problemu samotności. Zjawisko to dotyka zwłaszcza młodych mężczyzn, a zarazem jest dla nich szczególnie niebezpieczne - mężczyźni popełniają samobójstwa osiem razy częściej niż kobiety.   
    Samotność to już epidemia
    Samotność uznawana jest za jeden z największych kłopotów współczesności, który przysparza ludziom cierpienia. Wskazana jest zatem troska o zdrowo funkcjonujące rodziny, dobrą komunikację między kobietami i mężczyznami. Demonizowanie tych ostatnich przez niektóre media i ruchy ideologiczne, pogarsza sprawę i tym samym stanowi realne zagrożenie dla szeroko pojmowanej kondycji społeczeństwa. W Wielkiej Brytanii istnieje Departament do spraw walki z samotnością, natomiast w Japonii jest Ministerstwo Samotności, które to instytucje dążą do poprawy sytuacji. W Polsce jest Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej jakkolwiek wydaje się, że dobrym pomysłem byłoby powołanie podmiotu specjalizującego się w trosce o rozwiązanie narastającego problemu samotności Polaków i Polek. Konieczne są działania na rzecz pojednania między kobietami i mężczyznami, przerwania „wojny płci” w znacznym stopniu pogłębiającej się przez ugrupowania przejawiające radykalny feminizm, szerzące gwałtownie popularyzujący się rodzaj uprzedzenia - mizoandrię czyli pogardę do mężczyzn.
    Potrzeba reform przeciwdziałających samotności
    Wskazane jest też promowanie zdrowych wzorców związanych z budowaniem relacji. Nie bez znaczenia wydaje się reforma prawa prasowego m.in. pod kątem troski o obyczajność przekazu i jego wydźwięk. W tej chwili zauważalnym zjawiskiem jest negatywny wpływ mediów. Ponadto istotne jest popularyzowanie stylu życia innego, niż samotniczy. Brak realnych interakcji społecznych, wynikający choćby z nadużywania Internetu, ogranicza szanse na budowanie rzeczywistych relacji. Epidemia samotności narasta.

     
  18. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Samotność i toksyczne związki mogą mieć poważny wpływ na nasze zdrowie emocjonalne i psychiczne. Kiedy jesteśmy w związku, w którym czujemy się samotni i niezrozumiani, może to prowadzić do niewłaściwego poczucia osamotnienia i negatywnego wpływu na nasze życie. Jednak istnieją sposoby, aby zerwać z samotnością i zakończyć toksyczny związek, który je powoduje. W tym artykule omówimy kilka ważnych kroków, które można podjąć, aby odzyskać poczucie własnej wartości i szczęścia.
    Rozpoznaj toksyczność
    Pierwszym krokiem jest zrozumienie, że jesteś w toksycznym związku. Jeśli czujesz się samotny, zraniony, niezrozumiany i często doświadczasz negatywnych emocji w swoim związku, istnieje duża szansa, że jest on dla ciebie toksyczny. Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tych negatywnych wzorców i przyjąć, że nie jest to zdrowe dla ciebie.
    Szukaj wsparcia
    Nie musisz przechodzić przez to samemu. Szukaj wsparcia u zaufanych przyjaciół, rodziny lub profesjonalistów, takich jak terapeuci czy doradcy. Opowiedz im o swoich obawach i uczuciach. Mogą oni dostarczyć ci wsparcia emocjonalnego, perspektywy z zewnątrz i pomóc ci podjąć decyzję o zakończeniu toksycznego związku.
    Zdefiniuj swoje potrzeby
    Zrozumienie swoich potrzeb jest kluczowe, gdy chcesz zerwać z samotnością i toksycznym związkiem. Zastanów się, co naprawdę chcesz od zdrowego i satysfakcjonującego związku. Zidentyfikuj swoje wartości. Określenie potrzeb pomoże ci w podjęciu decyzji o zakończeniu toksycznego związku i będzie stanowić podstawę dla przyszłych zdrowych relacji.
    Definitywnie zakończ toksyczny związek
    Kiedy zdajesz sobie sprawę, że jesteś w toksycznym związku i zdefiniowałeś swoje potrzeby, czas podjąć decyzję o zakończeniu tej relacji. Nie będzie to łatwe, ale na tym etapie musisz być stanowczy i konsekwentny, bezkompromisowy. Znajdź siłę w sobie, aby postawić swoje dobro i zdrowie emocjonalne na pierwszym miejscu. Pamiętaj, że zasługujesz na zdrową, satysfakcjonującą relację. Nikt nie powinien być krzywdzony, wykorzystywany, niczyje serce nie powinno być nadużywane.
    Przygotuj się emocjonalnie
    Zakończenie toksycznego związku może być trudne emocjonalnie. Przygotuj się na burzę emocji, takich jak smutek, złość, rozczarowanie czy lęk, ale też pojawiające się znienacka: uporczywą tęsknotę, skłonność do łudzenia się, oszukiwania samego siebie pod wpływem tyleż nieadekwatnej, co przemożnej nadziei. Ważne jest, aby znaleźć zdrowe sposoby radzenia sobie z tymi emocjami, takie jak terapia, medytacja, pisanie dziennika czy rozmowy z bliskimi. Upewnij się, że masz odpowiednie wsparcie emocjonalne wokół siebie.
    Ustal granice
    Po zakończeniu toksycznego związku ważne jest, aby ustalić jasne granice. Nie pozwól, aby twój były partner manipulował tobą czy naruszał twoją przestrzeń emocjonalną. Wyraźnie określ, jak chcesz, aby wyglądała wasza przyszła relacja (lub jej brak) i trzymaj się swoich granic. Często dobrym rozwiązaniem okazuje się zasada "zero kontaktu", jeśli jej wprowadzenie jest możliwe. Nie należy zaglądać do mediów społecznościowych byłego partnera ani pozwalać mu, aby śledził twoje i reagował na twoje publikacje, bo to może być tzw. haunting. Nie daj się też znowu wciągnąć w znajomość przyjmując kolejny pakiet obietnic, co może wręcz przypominać bombardowanie miłością w zmodyfikowanej wersji.
    Skup się na sobie
    Teraz, gdy jesteś wolny od toksycznego związku, skoncentruj się na sobie i swoim rozwoju osobistym. Znajdź lub odśwież pasje, hobby i cele. Inwestuj w siebie, rozwijaj umiejętności i buduj pozytywną relację z samym sobą. W ten sposób odbudujesz swoje poczucie własnej wartości i będziesz bardziej odporny na samotność.
    Szukaj wsparcia społeczności
    Nie zapominaj o sile wsparcia społeczności. Istnieje wiele grup wsparcia, zarówno online, jak i offline, które skupiają się na osobach, które przeżywają podobne sytuacje. Przystąp do takiej grupy, gdzie będziesz mógł dzielić się swoimi doświadczeniami, słuchać historii innych i czerpać z tego wsparcie i inspirację.
    Miej oparcie w lekturze i podcastach
    Aby wytrwać w postanowieniu o zakończeniu toksycznej relacji, możesz poznawać treści takie jak:
    podcasty psychologiczne książka "Toksyczny związek, ocal siebie!" która jest do pobrania za darmo. Zerwanie z obfitującym poczuciem osamotnienia toksycznym związkiem to trudna, ale niezwykle ważna decyzja dla twojego dobrostanu psychicznego. Pamiętaj, że zasługujesz na zdrową i pełną miłości relację. Dążenie do odzyskania siły i zbudowanie satysfakcjonującego życia może zająć trochę czasu, ale jest to krok w kierunku lepszego jutra. Bądź odważny, postaw siebie na pierwszym miejscu i nie przestawaj wierzyć w swoją wartość oraz we własny potencjał do budowania dobrych więzi uczuciowych. Powodzenia.
    - psycholog Rafał Olszak, były ekspert prowadzący eksperyment
    z którego relację pokazano w "Ślub od pierwszego wejrzenia"
  19. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Serce, to nie tylko narząd biologiczny, który bije w naszej klatce piersiowej. To także metafora dla czegoś głębszego, co niesie ze sobą siłę i znaczenie. Serce jest symbolem życia, miłości, pasji i przynależności. Dlatego też można powiedzieć: "serce moim domem".
    Serce, jako centrum naszych uczuć, jest miejscem, w którym odkrywamy tożsamość i zapoznajemy się z naszymi pragnieniami. To z tego miejsca wyłaniają się marzenia, aspiracje i cele. Serce jest przewodnikiem, który prowadzi nas po drodze życia.
    "Serce moim domem" oznacza, że to właśnie tam, w głębi nas samych, znajduje się nasze prawdziwe miejsce przynależności. To jest tam, gdzie czujemy się bezpieczni, akceptowani i kochani. Serce mój dom to miejsce, w którym czujemy się autentyczni i prawdziwi, gdzie możemy być sobą bez żadnych ograniczeń.
    Kiedy serce staje się domem, oznacza to, że wewnętrznie doświadczamy harmonii i równowagi. To jest miejsce, w którym odnajdujemy spokój i siłę do radzenia sobie z trudnościami. To z sercem jako domem, jesteśmy w stanie tworzyć głębokie relacje z innymi ludźmi, okazywać empatię i kochać bezwarunkowo.
    Nasz "dom serca" nie zawsze jest stabilny. Czasem musimy zająć się ranami, które tam powstały, naprawić zniszczenia i odzyskać utraconą równowagę. Jednak z odwagą i determinacją możemy przywrócić harmonię i zbudować zdrowy, silny dom serca. Będzie on dla nas bezpiecznych schronieniem, do którego zawsze możemy wrócić - także w trakcie największych burz.
    Każdy dom potrzebuje dozorcy - w przypadku serca jest nim rozum, który dba o to, by nie popadło w ruinę. 
    Pamiętajmy, że "serce moim domem" to również wezwanie do troszczenia się o nasze emocje i relacje. To zaproszenie do budowania więzi opartych na miłości, zrozumieniu i szacunku. To wyzwanie, abyśmy w pełni wykorzystali moc naszego serca, aby wpływać na świat wokół nas i tworzyć lepsze jutro.
    Warto pielęgnować nasz "dom serca" i dbać o niego każdego dnia. To właśnie tam, w sercu, tkwi nasza siła i autentyczność. To jest miejsce, w którym jesteśmy najbliżej siebie samych. "Serce moim domem" - niech ta fraza przypomina nam o naszym wewnętrznym potencjale i o sile spokoju, którą nosimy w sobie.
  20. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?
  21. psycholog Rafał Marcin Olszak
    W dzisiejszym zabieganym i stresującym świecie, spokój może wydawać się luksusem, na który nie możemy sobie pozwolić. Jednak paradoksalnie, im bardziej zapracowani jesteśmy, tym bardziej potrzebujemy spokoju, aby odzyskać równowagę i wewnętrzną siłę. Właśnie w tym kontekście przychodzi "siła spokoju" - umiejętność odnalezienia wewnętrznego ukojenia i harmonii, pomimo zewnętrznego chaosu. Jak możemy rozwijać tę siłę i czerpać z niej korzyści?
    Znajdź czas dla siebie
    Pierwszym krokiem w budowaniu siły spokoju jest znalezienie czasu dla siebie. Wszyscy miewamy dni pełne wyzwań i zaplanowane do granic możliwości harmonogramy, ale ważne jest, abyśmy znaleźli chwilę, w której możemy uspokoić nasz umysł i odetchnąć głęboko. To może być poranna medytacja, wieczorny spacer lub cokolwiek, co pozwala nam na oderwanie się od codziennych trosk i skupienie się na naszym wewnętrznym spokoju. To bardzo ważne dla higieny psychicznej.
    Ćwicz świadome oddychanie
    Oddychanie jest naszym największym sprzymierzeńcem w poszukiwaniu spokoju. Ćwiczenia związane ze świadomym oddychaniem mogą przynieść ogromne korzyści dla naszego stanu umysłu i emocji. Skoncentruj się na głębokim, spokojnym oddychaniu torem przeponowym (tak, żeby unosił się brzuch, a klatka piersiowa mniej) przez kilka minut każdego dnia. To pozwoli ci uspokoić umysł i wyciszyć się, nawet w trudnych sytuacjach.
     
     
    Praktykuj medytację
    Medytacja jest praktyką, która pomaga nam odnaleźć spokój i równowagę wewnętrzną. Wybierz spokojne miejsce, usiądź w wygodnej pozycji i skup się na oddechu lub powtarzaj spokojne afirmacje (które spekulują, że może być w porządku, a nie są formą zakłamywania rzeczywistości, twierdzeniami, które nijak nie rezonują ze stanem faktycznym lub prawdopodobieństwem zajścia pewnych zmian - zwłaszcza bezwysiłkowo; na przykład powtarzaj raczej "mogę zdobyć dobrze płatną pracę" a nie "jestem milionerem"). Regularna praktyka medytacji pomoże ci rozwijać umiejętność bycia obecnym w bieżącej chwili, sprowadzania się do tu i teraz, kontrolować swoje myśli i odnajdywać spokój wewnątrz siebie.
    Miej wewnętrzne, bezpieczne schronienie
    Znajdując się w stanie spoczynku, wykorzystaj technikę wyobrażeniową: pofantazjuj chwilę przywołując dobre wspomnienia lub wyobrażając sobie, że znajdujesz się w komfortowych, bezpiecznych, kojących nerwy okolicznościach. Na przykład możesz pomyśleć o tym, że jesteś nad mazurskim jeziorem, tafla wody jest gładka bo nie wieje wiatr, siedzisz na pomoście i moczysz radośnie stopy w wodzie obserwując wygrzewające się w słońcu ryby, które widać tuż pod powierzchnią wody.
    Pozwól sobie na radykalną akceptację
    Często tracimy spokój, ponieważ stawiamy opór wobec tego, co się dzieje wokół nas. Utrzymywanie się w stanie niezadowolenia i nieakceptacji tylko pogłębia nasze cierpienie. Pracuj nad akceptacją sytuacji takimi, jakie są, i pozwól sobie na odstresowanie się. Zrozum, że nie możemy kontrolować wszystkiego, co się dzieje, ale możemy wpływać na swoje reakcje i podejście do sytuacji. Akceptacja pomoże ci odnaleźć spokój i zmniejszyć stres.
    Zadbaj o swoje ciało i umysł
    Dbanie o swoje ciało i umysł ma kluczowe znaczenie dla budowania siły spokoju. Regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta i odpowiednia ilość snu (higiena snu) są niezbędne do utrzymania równowagi.
    ✅ Interesuje Cię właściwe pieczywo? Poszukaj go tutaj.
    Również dbanie o umysł jest istotne - czy to poprzez czytanie inspirujących książek, słuchanie relaksującej muzyki, praktykowanie jogi lub dzielenie się czasem z bliskimi osobami. Pamiętaj, że ciało i umysł są ze sobą ściśle powiązane, dlatego ważne jest zadbanie o oba.
    Unikaj niepotrzebnie stresujących czynników
    Zamiast wyprowadzać się z równowagi poprzez czytanie wiadomości, obejrzyj materiał relaksacyjny lub napawaj się widokiem liści na drzewie za oknem. Nie musisz stale być na bieżąco, wciąż przesycać się tym, co cię denerwuje. Zwłaszcza, że na przytłaczającą większość zdarzeń, które są relacjonowane przez media, nie masz wpływu. Filtruj docierające do ciebie informacje - jeśli narażasz się na przykre bodźce, informacje stresujące, nie trenujesz siły spokoju, lecz wyrabiasz w sobie nawyk bycia w ciągłej gotowości, bycia przejętym, co ostatecznie może sprawić, że permanentnie będziesz kłębkiem nerwów. 
    Wyznacz granice i wybierz priorytety
    Często tracimy spokój, ponieważ jesteśmy przytłoczeni nadmiarem obowiązków i zobowiązań. Wyznaczanie granic i wybieranie priorytetów jest kluczowe dla zachowania spokoju i równowagi. Naucz się mówić "nie" rzeczom, które nie służą twojemu spokojowi i skup się na tym, co naprawdę jest dla ciebie istotne. Zadbaj o swoje potrzeby i nie bój się delegować lub prosić o pomoc, gdy jest to konieczne.
    Ciesz się chwilą obecną
    Siła spokoju tkwi w umiejętności bycia w chwili obecnej. Zbyt często martwimy się o przeszłość lub zastanawiamy się nad przyszłością, co prowadzi do niepokoju i niezadowolenia. Pracuj nad świadomością i skup się na tym, co dzieje się teraz. Ciesz się małymi radościami dnia codziennego i zauważ piękno wokół siebie. To pozwoli ci odczuwać spokój i pełnię w życiu. 
    Praktykuj wdzięczność
    Kieruj swoją uwagę na to, za co możesz być wdzięczny, co da się docenić. Praktyka wdzięczności napawa spokojem. Wiecznie niezadowolenie zaburza równowagę wewnętrzną.
    Znaj siebie
    Kiedy masz dobrą samowiedzę i znasz doskonale swoje wartości, nieadekwatna krytyka otoczenia przestaje cię ruszać i nie wytrąca cię z równowagi. Mnie na przykład bojkotowały fanatyczne miłośniczki ideologii feministycznej, a pozostaję oazą spokoju. Na tym właśnie polega urok pewności siebie płynącej z wiedzy o tym, że jest się wartościowym człowiekiem i ma się rację.
    Siła spokoju wynika z procesu, który wymaga regularnej praktyki i zaangażowania. Pamiętaj, że spokój nie oznacza braku trudności, ale umiejętność radzenia sobie z nimi w sposób nienerwowy i konstruktywny. Wprowadzając te praktyki do swojego życia, będziesz mógł odnaleźć wewnętrzny spokój i być odpornym na chaos zewnętrznego świata.
    - psycholog Rafał Olszak, były ekspert prowadzący eksperyment
    z którego relację pokazano w "Ślub od pierwszego wejrzenia"
  23. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Tak zwany syndrom DDA to zespół różnych problemów, które nierzadko współwystępują u osób, które wywodzą się z domu z problemem alkoholowym, z rodziny dysfunkcyjnej. Jest to pojemna kategoria wielu zróżnicowanych trudności i nie stanowi w ścisłym rozumieniu tego słowa zaburzenia psychicznego, nie jest jednostką chorobową.
    Tzw. syndrom DDA i czym się objawia
    Faktem jest jednak, że w stopniu częstym, Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) doświadczają problemów utrudniających normalne funkcjonowanie. Jednym z nich bywa zaburzenie znane jako zespół stresu pourazowego (PTSD) związany z traumatycznymi przeżyciami z młodości i wczesnej dorosłości, zwłaszcza mającymi miejsce w domu rodzinnym. 
    Zespół stresu pourazowego PTSD - objawy, leczenie
    PTSD (zespół stresu pourazowego) to zaburzenie, które może wystąpić po przeżyciu traumatycznego wydarzenia lub serii wydarzeń, skrajnie trudnego doświadczenia rozciągniętego w czasie. Może to obejmować:
    sytuacje takie jak wojna, gwałt i molestowanie, katastrofy naturalne, przemoc domowa, chroniczne narażenie na złe traktowanie, długotrwała deprywacja najważniejszych potrzeb (poczucie bezpieczeństwa, miłość rodzicielska, zdrowie), inne doświadczenia traumatyczne. Objawy PTSD mogą obejmować nawracające koszmary (nawet wybudzające w nocy), natrętne wspomnienia traumatycznych wydarzeń, wybuchy gniewu z byle powodu, wycofanie społeczne oraz izolacja, zaburzenia snu (niemożność normalnego zaśnięcia, budzenie się przedwcześnie), nadmierną pobudliwość i impulsywność oraz inne kłopotliwe reakcje emocjonalne i fizyczne (roztrzęsienie, uderzenia zimna lub gorąc, łzy stające w oczach w sytuacjach kojarzących się z traumą), duże ryzyko szkodliwego łagodzenia przykrych emocji poprzez sięganie po alkohol i inne substancje, wysokie prawdopodobieństwo występowania niskiego poczucia własnej wartości, a także wchodzenia w toksyczne związki.
    DDA a PTSD
    W przeciwieństwie do DDA, PTSD jest uznawane za oficjalne zaburzenie psychiczne i jest klasyfikowane w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD) i Kryteriach Zaburzeń Psychicznych (DSM). Osoby cierpiące na PTSD zwykle potrzebują profesjonalnej pomocy psychologicznej bądź psychiatrycznej w celu zarządzania swoimi objawami i przystosowania się do życia po traumatycznym doświadczeniu.
    NA MARGINESIE: Dołącz na Facebooku:
    DDA - grupa psychologiczna OcalSiebie.pl prowadzi psycholog Rafał Olszak, autor tego tekstu
    https://www.facebook.com/groups/1210223780527193 
    Podsumowując, warto by DDA doznając życiowych trudności skorzystały z konsultacji psychologicznej. Diagnoza pozwoliłaby ustalić, czy i w jakiej części wynikają one z takich bądź innych następstw wychowywania się w rodzinie z problemem alkoholowym. Elementem diagnostyki jest także przyjrzenie się temu, czy osoba zmaga się z PTSD. Jeśli tak, wskazana byłaby psychoterapia, a niekiedy kontakt z lekarzem psychiatrą. 
    - psycholog Rafał Marcin Olszak

     
  24. psycholog Rafał Marcin Olszak
    Istnieją różne problematyczne przekonania, które mogą wpłynąć negatywnie na relację lub wręcz stanowić istotny czynnik powodujący, że związek stanie się toksyczny. Oto kilka przykładów.
    Destrukcyjne przekonanie, że "miłość to cierpienie, które uszlachetnia", jest szkodliwe i może prowadzić do toksycznych związków, w których osoby uważają, że cierpienie jest nieuniknione i stanowi nieodłączną częścią miłości. Miłość to uczucie, które ma przynosić radość, wzajemne wsparcie, zrozumienie i wzrost emocjonalny dla obu partnerów. Cierpienie w związku nie jest koniecznym elementem miłości, a raczej oznaką problemów w relacji bądź sygnałem, że dzieje się coś niedobrego, czym ludzie są przejęci, zaniepokojeni. Wierzenie, że cierpienie w związku jest uszlachetniające lub pozytywne, może prowadzić do tolerowania niewłaściwych zachowań, takich jak zdrada, manipulacja i przemoc. Dlatego ważne jest, aby podejść do miłości w sposób zdrowy i uważny, aby unikać toksycznych związków, które mogą powodować cierpienie i szkodliwe skutki emocjonalne dla wszystkich zaangażowanych osób. Nawet jeśli cierpimy z tęsknot lub obawy o partnera przechodzącego ciężkie chwile, nie należy przyjmować, iż jest to celem, sednem bądź sensem miłości - jest nim wsparcie, okazywanie troski i podejmowanie działań na rzecz jak najlepszego funkcjonowania osób tworzących relację, a nie dyskomfort sam w sobie.
    Destrukcyjne przekonanie, że "znoszenie upokorzeń jest w porządku, o ile to ocali związek" jest niebezpieczne dla osób uczestniczących w związku. Nie ma żadnej sytuacji, w której upokarzające zachowanie ze strony partnera jest dobre i można to uzasadnić ocaleniem związku. Związek powinien być oparty na wzajemnym szacunku i zaufaniu, a upokorzenie jest sprzeczne z tymi wartościami. Jeśli jedno z partnerów traktuje drugie bez szacunku, to związek może przestać być zdrowy i trwały, nawet jeśli jedna strona decyduje się tolerować to zachowanie. Tolerowanie upokorzeń może prowadzić do eskalacji i zwiększenia agresji ze strony partnera, co może skutkować wzmagającą się i powtarzającą się przemocą. Osoba, która toleruje upokorzenia, może również cierpieć na pogłębiające się niskie poczucie własnej wartości i poczucie winy oraz wstyd, co może prowadzić do dalszej dezintegracji relacji. Należy stawiać granice i konsekwentnie je egzekwować w przypadku upokarzającego zachowania partnera. Jeśli partner nie jest w stanie szanować tych granic, może to być sygnał, że związek nie jest zdrowy i warto rozważyć jego zakończenie.
    Destrukcyjne przekonanie, że "mszcząc się za niewłaściwe zachowanie partnera można najlepiej pokazać mu, że coś nas zraniło" jest nie tylko szkodliwe, ale także nieefektywne. Mściwość w związku może prowadzić do eskalacji konfliktów, spirali agresji i pogorszenia relacji między partnerami, zamiast rozwiązywać problemy. Mściwość jest często oznaką niskiego poziomu empatii i braku szacunku dla partnera. W związku z tym, zamiast skupiać się na rozwiązaniu problemu, mściciel koncentruje się na odwecie i krzywdzeniu. Takie zachowanie nie przyczynia się do budowania zdrowych i trwałych związków, a raczej do ich destrukcji. Ważne jest, aby w związku skupić się na szacunku, empatii i rozwiązywaniu problemów poprzez konstruktywną, asertywną komunikację bez przemocy. W przypadku, gdy partner wyrządził krzywdę, warto skoncentrować się na komunikacji i wyrażeniu swojego zdania. Można to zrobić poprzez jasne i konkretne wyjaśnienie, co nas zraniło oraz jakie są nasze potrzeby i oczekiwania w związku. Współpraca i wyjście naprzeciw potrzebom partnera, a także wzajemne uszanowanie granic, to kluczowe elementy zdrowego i trwałego związku.
    Destrukcyjne przekonanie, że "najlepszym sposobem na zmienienie zachowania partnera jest manipulowanie nim albo emocjonalny szantaż" może prowadzić do negatywnych skutków zarówno dla partnera, jak i dla związku. Manipulowanie partnerem i stosowanie emocjonalnego szantażu są oznaką braku szacunku i empatii. Takie zachowanie może skutkować utratą zaufania i respektu wobec partnera, a w efekcie powiększającym się dystansem, osłabieniem bądź w końcu zerwaniem więzi. Ponadto, manipulowanie partnerem lub stosowanie emocjonalnego szantażu zamiast skupiania się na budowaniu relacji i zdrowej komunikacji, może zwiększać liczbę problemów w relacji. Manipulacja i szantaż emocjonalny mogą doprowadzać do wzajemnego braku zrozumienia i niechęci, a także do eskalacji konfliktów. Jeśli chcemy zmienić zachowanie partnera, najlepszym sposobem na to jest konstruktywna komunikacja i wspólna praca nad rozwiązaniem problemów. Współpraca i wzajemne zrozumienie są kluczowe dla budowania zdrowych i trwałych relacji. Ważne jest, aby szanować partnera i nie próbować narzucać mu swojej woli poprzez manipulację lub emocjonalny szantaż.
    Więcej informacji o budowaniu zdrowych związków można znaleźć w książce, która jest do ściągnięcia w formie pliku PDF za darmo w sekcji Do pobrania. Praktyczne ćwiczenia można znaleźć w sekcji premium portalu.
    Podcast związany z tematem:
     
  25. psycholog Rafał Marcin Olszak

    Terapia śmiechem

    Przez psycholog Rafał Marcin Olszak,


    Główna
    Najmniej mnie rusza to, co mnie nie dotyka, a nie dotyka mnie to, czego nie biorę do siebie. Nie oznacza to zbywania rzeczywistości milczeniem i odwracania wzroku od tego, co na mnie w niej czyha. Jest to tylko wybór, by zapatrywać się na sprawy z pozycji siły – zamiast z pozycji ofiary. Wybór trafny, bo w większości przypadków możemy tylko wzruszyć ramionami i wywrócić oczami, gdy los strzela w nas tak, jak strzelają do siebie w filmach z cyklu „zabili go i uciekł”, czyli posyła długie serie ślepakami. Taka postawa bywa nazywana stoicyzmem, a ten styl – radykalną akceptacją, choć podobnież starożytni samurajowie okrzyknęli to beką z życia. Jakąż lepszą osłoną, jakimże bezpieczniejszym okopem na tym poligonie łez, dysponujemy, aniżeli absurdyzm? Tyleż on usłużny – i to na każde wezwanie – co pożyteczny, ilekroć przychodzi nam robić słodką lemoniadę z kwaśnych cytryn, bo do niczego innego niektóre doświadczenia nadać się nie zdołają. Ktoś mógłby zarzucić, że to śmiech przez łzy, ale uważam, że lepiej zanosić się śmiechem, niż nosić ze sobą ciężki bagaż gnijących cytrusów. Może to jednak wynikać z mojej niemodnej słabości do poezji, zwłaszcza, że rzekł kiedyś jeden z jej twórców: „brałbym życie na poważnie, gdyby świat nie był żartem”. Tak czy inaczej, pokrzepiający jest fakt, że terapia śmiechem jest dostępna od ręki i za darmo, choć bywa bezcenna.
    Warto zobaczyć:
     
×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.

  I accept