Ewik

Niedługo kończę 57 lat. I od jakiegoś czasu mam okropnie mnie przygnębiające poczucie, że nic już przede mną nie ma. Przez pandemię straciłam pracę i nie mogę znaleźć nowej, chciałabym mieć taką pracę, która da mi, oprócz pieniędzy na życie, oczywiście jakieś poczucie spełnienia. Niewiele mi czasu pracy pozostało, ale życie tak mi się ułożyło, ze chyba tylko i aż dzieci mi się udały. Poza tym nie mam nic. Mieszkanie w TBS nie jest moje, pracy wciąż nie ma, miłości brak, bo mąż narcyz jakoś nigdy mi poczucia szczęścia nie dał. Co mam robić? Mam lęk i strach, ze nic już nie osiągnę, nic nie zobaczę, nie zaznam szczęścia. Czytam różne książki staram się coś znaleźć, ale chyba źle podchodzę do sprawy, bo wciąż nic. A pandemia tylko pogłębiła poczucie lęku i braku czasu.