Witam, z góry wiem, że nie ma 1 odpowiedzi i najlepszego rozwiązania, ale spróbuję nakreślić temat, może to sprecyzuje sytuację. Co jest lepsze dla dzieci? Rozwód czy trwanie w malzenstwie, którego w rzeczywistości go nie ma. Mam 2 małych dzieci, drugie zostało poczęte przez nieuwagę. Z mężem niie miałam ochoty sypiac już dawno, nie sprawia mi to żadnej przyjemności, więc odkąd zaszłam w ciążę, czyli 2 lata temu, już tego nie robię wcale, sypiamy osobno. Sam fakt, że mąż zrobi zakupy i jest dobry dla dzieci, jest dla mnie na tyle ważne, ze nie chce się rozstawać, bo nie wyobrażam sobie, co będzie z dziećmi,jak by wyglądał ten kontakt. One są małe i wydaje mi się, że najlepiej jest, jak mąż jest zawsze w domu. Jeśli chodzi o nas, to praktycznie nie rozmawiamy, albo klocimy się. Oboje wiemy, że się nie kochamy i nie jesteśmy przyjaciolmi, ale co z dziećmi? Skoro i tak śpimy osobno, czy da się tak żyć? Jak długo? Czy da się to ukryć przed dziećmi? Czy warto się poświęcać dla nich, czy może to jest pozorne poświęcenie, a dzieci będą nieszczęśliwe? Czy facet jest w stanie wytrzymać bez seksu?
