Witam,
Mam 21 lat i na pozór wiodę dobre, udane życie. Mam pracę, studia, dom i męża. Niby wszystko jest w porządku dopóki nie nadchodzą ciężkie dni. Dni kiedy nie widzę sensu w niczym poza tym co powinnam, czyli pójście do pracy, rozmowa, nauka. Dni kiedy czuję się beznadziejnie, choć bezpiecznie - zasługa mojego męża. Jednak z niektórymi problemami nie jestem w stanie sobie poradzić, my nie jesteśmy w stanie sobie poradzić.
Od jakiegoś czasu, stanowczo za długo mam problem z relacjami międzyludzkimi. Boli mnie to, ponieważ uwielbiam ludzi, ale jest we mnie jakiś lęk. Trudno to wyjaśnić. Boję się zadzwonić do kogoś kogo nie znam, obawiam się, że znajomi czy współpracownicy mnie oceniają. Na studiach odnoszę wrażenie, że wszystkim przeszkadzam. Potrafię przeprosić kogoś chyba za wszystko bo czuję się winna.. Przez to nie potrafię dać w 100% siebie tak jakbym chciała.
