Witam.
Jestem kobietą w wieku 23 lat . Zawsze byłam niesmiala wstydliwa i nigdzie nie lubiłam wychodzić najlepiej to w domu . Wszystkim sie stresowalam co przez to jeszcze bardziej zamykalam się w sobie. Niecałe dwa miesiące temu doznalam ataku paniki tak mi się przynajmniej wydawało przyspieszone bicie serca problem z oddychaniem ciężkości na klatce jakbym nie mogła złapać mocnego oddechu mrowienie w dloniach i uczucie że zaraz zemdleje . PierwsZa myśl że jest to zawał i zaraz umrę . Na drugi dzień to się powtórzyło ale było słabsze . Przez następne dni bałam się tego ze to znów się powtórzy. Cały czas całe sie czułam bałam się czułam niepokój bardzo silny. W końcu poszlam na badania EKG i morfologie wyniki książkowe więc od czego tak się czuje ? Bałam sie zostać sama w domu wyjście doz pracy i być samemu to codzienny stres ciągle dzwonię do kogoś żeby nie myśleć o tym że coś może mi się stać i codziennie to sama strach przed tym że jednak coś mi się stanie . Serce mam w porządku ale jak mam te myśli bo nie wiem czy mogę to nazwać atakami paniki bo już mi się nie powtorzylo jak za pierwszym razem ten strach to od razu sobie myślę że jednak ekg się pomyliło i na pewno to co się że mną dzieje to zawał . Byłam dwa razy U psychologa . Pani psycholog powiedziała że to nerwica lekowa i nerwica serca . Że nic się nie może mi stać ze musze z tym walczyć . Drugi raz jak byłam to powiedziała że mam sie wziąć w garść bo nic mi nie jest ze to wszystko siedzi w mojej głowie . Nie wiele mi to pomogła myślałam że psycholog powie mi jak z tym walczyć jak sobie radzić w tych strasznych chwilach niepokoju sa takie silne że już mam tego dosyć . Przez cały dzień jak wracam do domu po pracy czekam aż się dzień skończy bo jestem tak zmęczona tym wszystkim .
