Niszczenie własnego związku.

[Sandra27]

Mam na imię Sandra, mam 31 lat i od 9 miesięcy byłam w związku, niestety wczoraj nastąpiło rozstanie. Od połowy grudnia rozmawialiśmy może z dwa razy, aż pojawił się na początku lutego i daliśmy sobie ostatnią szansę. Zaznaczę, że partner mieszka w Niemczech a ja w kraju. Zgoda nie trwała długo, bo już dzień po wyjeździe poruszyłam temat uczuć i fakt, że u jego współlokatora była dziewczyna przez parę dni, a wtedy nie mieliśmy kontaktu. Nie raz mówił, żebym przestała doszukiwać się wszędzie zdrady, że nic nie robi z nikim i najgorsze jest, że o tym wiem, ale gdy pojawiała się jakaś kobieta w jego pobliżu, to miałam najgorsze scenariusze i nawet było tak, gdy szliśmy do jego przyjaciół i miała pojawić się tam znajoma, któregoś z nich i już się denerwowałam, że będzie ładniejsza, zgrabniejsza, że będzie wolał ją, ode mnie. Zaznaczę, że jestem bardzo atrakcyjna, do tego mam bardzo ładną figurę więc nie powinnam się tym przejmować. Powiedział, że przez moje postępowanie odsunął się i nabrał dystansu. Kiedyś nawet bym nie pomyślała, że jakąś kobietą będzie tak na mnie działać, ale odcisnęła na mnie relacja z moim byłym partnerem, z który jest toksyczną i narcystyczną osobą. Relacja trwała 3 lata w tym mieliśmy rok przerwy. Niestety, zmusił mnie do powrotu szantażem, że się zabije a żeby udowodnić mi, że jest do tego zdolny, podciął sobie żyły i później wysłał zdjęcie i mówił, że to moja wina, bo tak kocha. Ciągle otrzymywałam wiadomości z zamieszczonymi zdjeciami, na których była szklanka z whisky a w niej pływało wiele kapsułek albo że pójdzie się powiesić czy utopić i trwało to kilka miesięcy, aż zgodziłam się i wróciłam. Pewnego dnia nakazał mi wprowadzenie się do niego a jeśli nie, to znowu podetnie żyły, tylko teraz zrobi, jak należy a wczesniej wszystkim oznajmił, że to moja wina. Po zamieszkaniu byłam zmuszana do seksu, gdy się przed nim broniłam, to mówił, że wymienić mnie na młodszą, ładniejszą, że jestem beznadziejna i wiele innych przykrości. Ćwiczyłam codziennie przez 4h, żeby mieć doskonałe ciało, ale piersi niestety nie mogłam powiększyć nimi, a na zabieg nie miałam pieniędzy. Od niego ciągle słyszałam, że idealnie bym ze zdobionymi wyglądała, że do mojej figury są idealne, że takie lubi. Chciał mnie zmusić do trójkąta z drugą kobietą i zawsze słyszałam, jaka beznadziejna jestem. Wreszcie po roku znalazłam w sobie odwagę i odeszłam, ale on zaczął mnie scałkować. Pewnego dnia musiałam wzywać policję, żeby wrócić do domu, gdzie miałam tylko 10 min do domu, bo niby przypadkiem się pojawił i że Bóg mu pozwolił mnie spotkać i podążał w moim tempie samochodem i wtedy wezwałam pomoc. Stanął trochę dalej, wyszedł z auta i obserwował. Gdy usłyszał, że policja jedzie, odjechał. Jeszcze przez 6 miesięcy, nękał mnie wiadomościami i że, może kupić nawet milion nr, bo tak mnie kocha. Wypisywał do mojej rodziny i wymyślał różne historie. Na urodziny i inne święta, zostawiał pod bramą prezenty, których się pozbywałam. Ten koszmar trwał po rozstaniu 1 rok lub 1,5, ale nie jestem pewna. Po 2 latach i 9 miesiącach odważyłam się na spotkanie za namową przyjaciółki, która znała świetnego faceta i zgodziłam się pójść i tak poznałam wspaniałego mężczyzny, ale wczoraj go straciłam. Dodam, że w zeszłym roku w sierpniu otrzymałam diagnozę. Mam zaburzenia lękowe i traumę. Na samą myśl o wszystkim jest mi słabo, robi się nie dobrze i mam wrażenie duszenia. Przy kobietach czuję się zagrożona, gdzie nie mam do tego podstaw. Miałam chodzić na terapię, ale pomagałam w opiece nad chorym ojcem na raka i do tego synem z autyzmem, więc nie miałam, kiedy się udać.
Czy powinnam porozmawiać i prosić, żeby wrócił i postaram się zmienić z jego pomocą? Zawaliłam i to bardzo i jest to okropne.