Znalezienie mężczyzny do trwałej relacji

[Natalia1991]

Czy możecie polecić kogoś, kto pomoże w takim przypadku (osobiście lub online): rany po trudnej relacji z ojcem leczone na dwuletniej terapii, ale wciąż jest problem ze znalezieniem mężczyzny do udanej, trwałej relacji.

6 lat temu przez rok byłam w związku, w którym niby wszystko było super, ale w momencie, gdy mieliśmy razem zamieszkać (co było jego pomysłem), on się wycofał.

Od 6 lat moje relacje są krótkotrwałe, bo mężczyźni odsuwają się, gdy widzą, że nie pójdę z nimi szybko do łóżka.

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

Szanowna Pani,

co to dla Pani znaczy "szybko"?

[JanuszZ]

Cześć Natalia

Twoje pytania są bardzo obszerne, aby w pigułce na nie odpowiedzieć. Widzę tutaj kilka punktów do omówienia, a rozwiązania można podzielić na te doraźne i długotrwałe.

Temat przeżyć i wzorców z dzieciństwa, traum, to faktycznie wymaga terapii. Nie miej  presji, że to już dwa lata czy dłużej, skoro coś destrukcyjnego trwało i wpływało na Ciebie latami. Tutaj nie ma zasady ile, chodzi o progres.

Ma trwać tyle, ile tego potrzebujesz, pod warunkiem, że czujesz ten właśnie progres. Jeśli w ogóle nie, to możliwe że trzeba zmienić rodzaj terapii lub nawet terapeutę - do przemyślenia.

Jest to ważne, bo rzutuje na całe Twoje życie i dalsze relacje z innymi ludźmi

Jako pomoc w osiągnieciu ulgi na tzw "już" mogę Ci tutaj z własnej praktyki zasugerować, użycie wewnętrznej empatii wobec naszego oprawcy, po co? Po to, aby się wyzwolić od własnego dręczenia psychicznego. Mam tu na myśli, nie oczekiwanie złotego środka na wymazanie bólu lub zadośćuczynienie za cierpienie ale raczej zrozumienie, rodzaj współczucia, że ktoś kto krzywdzi, kto nas skrzywdził, wcześniej sam został jakoś skrzywdzony. Sam sobie z tym nie poradził i ma teraz zaburzony obraz świadomości własnych czynów lub co gorsze takie uwarunkowania genetyczne, które sprawiły, że nie odczuwa głębokich emocji, jest uszkodzony emocjonalnie i nie da się tego zmienić.

Niektóre dzieci, niestety rodzą się kalekie i jeżdżą przez całe życie na wózku, a inne rodzą się bez odczuwania empati i jeżdzą po psychice i emocjach innych ludzi.

Dlatego właśnie zrozumienie i współczucie pomaga ukoić ten ból.

Nie możemy oczekiwać zmian ze strony drugiego człowieka, których on sam nie ma potrzeby widzieć do zmiany ale możemy zmienić nasze własne postrzeganie kogoś i zadbać o swoje granice. Powinniśmy też zaakceptować fakty i przestać "boksować się z koniem"

Pytanie..czy można karać np. kogoś niewidomego, że przeszedł nam po stopie? czy lepiej dostrzec to, że ktoś jest niewidomy i nie obwiniać się bo nas podeptał. Odpuszczanie - pomaga, łagodzi cierpienie. Doświadczenie, powinno uczyć nas jak się bronić.

Polecam Ci też wyjście, ze stanu intro - mocnego skupiania się na swoim wnętrzu, uczuciach, a bardziej zacząć działać z myślą, na zewnątrz, co mogę zrobić dziś dobrego dla siebie, na co mam bezpośredni wpływ w moim życiu, Ja jako Natalia?

Potrzeba jest tutaj troska o samego siebie, aby zapisać negatywne DOŚWIADCZENIA tymi dobrymi, pozytywnymi.

Dobrze, że tu napisałaś bo to jest właśnie taki mały krok

Powiem Ci też, że np. ja wchodzę czasem świadomie w różne niekomfortowe sytuację, czy to w pracy czy też prywatnie, by oswoić się z tym, tak jak z wejściem do zimnej wody - początek cholernie trudny, a potem to się już pływa - kolejny mały krok do przodu

Odnośnie związków i seksu.

To też jest kwestia postrzegania i odczuć, jak ten związek i sex nam się kojarzy? Czy negatywnie czy pozytywnie? To ma właśnie wpływ na to jak dalej reagujemy.

Dla jednej kobiety seks jest czymś wspaniałym, rodzajem odczuwania głębokich doznań, emocjonalnego odprężenia i bliskości z partnerem, dawania sobie ciepła, akceptacji, wyrażaniem swoich uczuć itp. A dla drugiej, to trauma, poczucie krzywdy, strachu przed oceną, brakiem akceptacji, wykorzystaniem jako broni do zadawania ran.

Dlatego sam seks nie jest ani dobry, ani zły. Wszystko zależy od naszego wewnętrznego przekonania i wcześniejszych doświadczeń.

Pocieszające jest to że, to na co mamy wpływ możemy w sobie zmienić jeśli tylko chcemy. Świadomość jest pierwszym krokiem do tego by powstała chęć, a chęć to kolejny krok przed działaniem w kierunku zmiany

Czas też jest tutaj pojęciem względnym, co znaczy szybko? i dla kogo?

Powiem z mojego punktu widzenia jako mężczyzny.

Jasne, że można przyjąć perspektywę pierwszego spotkania czy kilku spotkań... ale też zaznaczam, że bez oceny, bo czy coś jest szybkie czy wolne, wcale nie definiuje że złe czy też własnie dobre.

Czyli, seks na pierwszej randce nie oznacza kogoś "łatwego" tak samo jak seks dopiero po miesiącu znajomości nie określa, że ktoś jest taki porządny. Ogólnie można też przyjąć, że skrajności są destrukcyjne.

Zdrowiej na pewno jest nauczyć się balansować gdzieś pomiędzy punktem ogólnie przyjetej skali 0 - 10. Wszystko zależy od tego, jakie towarzyszą temu emocje i intencje.

Powiem, ze swojej perspektywy, że gdybym spotykał się z kobietą która mnie pociąga, interesuje i czułbym, że między nami jest ta chemia, to chciałbym się z nią kochać i dążył bym do tego. Uważam jest to ludzkie, zdrowe, naturalne i co więcej, tak być powinno.

Jeśli kobieta nie byłaby gotowa na taką bliskość...to, faktycznie z nowo poznaną osobą, nie naciskałbym na tych pierwszych spotkaniach, mimo że próbowałbym do tego doprowadzić. Z czasem jednak uzyskując trzy, cztery odmowy w przeciagu trwania tej relacji, odczułbym, że problem musi być po mojej stronie, ktoś mnie nie chce, nie akceptuje, nie jestem dla tej wystarczająco atrakcyjny lub się mną bawi dla zabicia własnej nudy czy zaspokojenia czegoś innego. Moje emocje by wystygły, umarły = koniec relacji.

Dlatego szukałbym i prawdę mówiąc szukam kogoś kto odwzajemni moje potrzeby, fizyczne i psychiczno-emocjonalne.

Mężczyźni w brew stereotypom, mają bardzo dużą potrzebę akceptacji i emocjonalnej bliskości, a nie tylko samej potrzeby fizycznej, mimo iż ta fizyczna jest cholernie ważna.

Np. ja muszę czuć, że ktoś mnie kocha i rozumie, a nie tylko ze mną jest i uprawia seks. Z kolei bez seksu, a z samą bliskością emocjonalną, czułbym sie jak z siostrą i też by umarło.

Do związku, by istniał, musi być zaspokojona pewna składowa szerszych potrzeb.

Jeśli nie jesteś gotowa na relację, jeśli czujesz, że masz własne wewnętrzne problemy, to zadbaj w pierwszej kolejności o siebie, byś odzyskała lub zbudowała stabilną równowagę i poczucie niezależnego własnego szcześcia.

Ja zacząłem sam też o to walczyć, aktualnie biegam kilka razy w tygodniu po pracy, czytam i oglądam interesujące mnie materiały, a gdy tylko mogę to podróżuję, uczęszczam też na zajęcia z tematyki samorozwoju - gorąco polecam.

Prawda jest banalna - Trzeba samemu zacząć walczyć o własne szczęście, bo nikt za nas tego nie zrobi.

Szczeście to nie posiadanie czegoś lub kogoś, szczeście to stan naszej świadomości i poczucie wychodzące z wewnątrz.

To właśnie szczęśliwi ludzie potrafią budować szczęśliwe relacje, reszta to tylko zamki na piasku, propaganda, świat wirtualny typu insta happyness.

Mam nadzieję, że było tu coś dla Ciebie pomocne😊

Pozdrawiam Cię serdecznie 

Janusz