Harakiri30

Witam  jestem  30-letnia wdowa i mama 2 dzieci,nie wspominam milo swojego dziecinstwa ,juz jako dziecko czulam sie nje kochana,mama od samego początku  mnie porównywala do innych dzieci czulam sie gorsza za kazdym razem nie potrzebna,bezuzyteczna.Jako nastolatka dokonywalam samookaleczen plytkich naciec  ba przedramieniu po konsultacji psychiatrzycznej stwierdzono ze nic sobie nie jestem w stanie zrobic w ten sposob wyrazam emocje.Cale moje zycie jest pogonia za  miloscia usilnie pragnę  byc kochana oraz dla kogos wazna przez to kazda kolejna relacja dla mezczyzn oparta jest tylko i wylacznie  na sexie jestem tego swiadoma ale potrzeba bliskosci jest silniejsza.Chcialabym byc w koncu tylko kochana czy oczekuje tak wiele?Chcialabym zmienic swojee zycie m,Chciałabym  ptzestac byc tylko zabawka.Wiem ze za szybko sie angazuje ale po prostu nie rrazdzesobie z emocjami  w każdym  napotkanym mezczyznie widze  kandydata  na to aby byc po prostu Kochana. Prosze o pomoc bo ja juz nie wiem co mam.ze soba zrobic czasami placze i smieje sie równocześnie  bo sama nie wiem co akurat w danym momencie  czuje chyba smutek i smiech z samej siebie przez  swoja  Naiwność .Mam dosc sluchania jestes fajna,jestes waryosciowa,dobra,nigdy nie spotkam juz kogos takiego ale ...No wlasnie alee co??Prosze mnie nie oceniac po prostu wychowuje  dzieci sama ,rodzice zyja swoim zyciem mam przyjaciół i bardzo kocham swoje dzieci i nie sczedze im slow typu Kocham Cie ponoewaz mi ich zawsze  brakowowalo ale tez wiem ze jezeli nic ze soba nie zrobie moga byc tak samo emocjonalnie rozstrojone jak ja.Prosze o pomoc.pozdrawiam