Leaffy

Mam 20 lat. Od około 5 lat zmagam się z depresją, nerwicą i fobią społeczną. Ta ostatnia skutecznie uniemożliwia mi sięgnięcie po pomoc inaczej niż anonimowo w internecie. Nie jestem w stanie przemóc się by umówić się na wizytę, chociaż wiem, że bez tego nie ruszę naprzód. Już tylko jedyna rzecz trzyma mnie jeszcze przy życiu i wiem, że nie będzie to trwać wiecznie. Rok temu z wielkim trudem trafiłam w końcu do psychiatry. Odbyła się jedna wizyta - dostałam leki i miałam umówić się w recepcji na kolejne spotkanie. Jednak byłam tak zestresowana, że zapłaciłam za wizytę i zapomniałam umówić się na kolejną... Zdałam sobie z tego sprawę po wyjściu z budynku ale nie byłam w stanie tam wrócić. Brałam leki przez zalecone dwa tygodnie, próbując zebrać się w sobie by zadzwonić i ustalić ten nieszczęsny termin, ale nic z tego nie wyszło. Odstawiłam leki po wspomnianych dwóch tygodniach i kontynuowałam to życie jedną nogą w grobie. Ale co to za życie? Niczym nie potrafię się cieszyć, nie jestem w stanie się uczyć, każda codzienna czynność sprawia mi niewyobrażalną trudność, do tego zawstydzające i męczące tiki nerwowe. W ten sposób nie tylko niczego w życiu nie osiągnę, ale wkrótce zniknę z tego świata. Czy ktokolwiek może mi poradzić co zrobić?