smiley_007

Hej, jestem studentką mam 20 lat. Ze względu na obecną sytuację mieszkam z mamą i siostrami (normalnie w akademiku). Nie wiem może ja nie potrafię po prostu z nimi żyć... mama twierdzi że jak mnie nie było to był święty spokoj teraz mi powtarza ze mam się iść leczyc... boli mnie to bardzo ze własna matka tak myśli... cały czas się z nimi kłócę o byle co, mam napady złości i agresji. Kiedyś miałam myśli samobójcze chodziłam do psychologa i do psychiatry, brałam leki \asertin/ Kiedy skończyłam chodzić do psychologa (z panią doszłyśmy do wniosku że już jest w porządku) przestałam także brać tabletki. To było rok temu. Teraz znowu mi się pogarsza, nie potrafię panować nad emocjami, dobija mnie to wszystko. Nie mam myśli samobójczych ale boje się ze to wroci, narazie po prostu nie potrafię zapanować nad emocjami... gniewem i frustracja. Chłopak twierdzi ze powinnam znowu zacząć brać tabletki bo wyglada mu to na powtórkę... z tym ze ja nie chce. Co będę przez całe życie faszerować się tabletkami? Mam dość... co to może być jakaś nerwica czy może znowu stany depresyjne? dodam tylko ze chłopak wyjechał do Norwegii a ja zostałam na studiach... nie mam nikogo bliskiego kto by przyszedł i mnie przytulił. Bardzo ciężkie dla mnie to wszystko