Witam wszystkich, od 27 lat jestem chory na cukrzycę typu pierwszego, po tych latach niestety ale nastąpiło wiele powikłań. Od 4 miesięcy jestem na zwolnieniu lekarskim bez perspektywy na powrót do pracy w bliższym terminie, zawsze byłem osoba która dużo pracowała, minimum półtora etatu było moja normą. Teraz czuję się niepotrzebny, jestem w związku małżeńskim z kobietą która znam 19 lat od prawie 4 jesteśmy małżeństwem. Od ostatnich 2-3 miesięcy czuje że żona się ode mnie oddała, jak się pytam o co chodzi twierdzi że nic albo że jest zmęczona. Wiem że pewnie nie takiego męża chciała, nie jestem w stanie jej pomagać w domu, od pewnego czasu mało rozmawiamy, nie mam ochoty na ciągłe pytanie się czy wszystko jest ok. Nawet jeśli z sprawy łóżkowe o ile już nastąpią to nie sprawiają mi satysfakcji, po wszystkim nawet się nie przytuli, coraz częściej słyszę gdy mam ochotę to: spać mi się chce albo nie masz nic innego do roboty.... Dzisiaj powiedziałem że czuje że moja psychika siada w odpowiedzi usłyszałem że może powinienem pójść do psychologa lub psychiatry, i poszła spać. Chciałem poprostu się wygadać powiedzieć co czuję. Teraz już nie chce mi się poruszać tematu, nie. Radzę sobie nie czuje celu życia, wiem że jestem kula u jej nogi że zasługuje na kogoś lepszego niż ja. Wczoraj przeraziły mnie moje myśli, od około 23 do 6 rano zamiast spać moje myśli krążyły wokół tego czy może jak by mnie nie było to może by miała lepiej, jestem za cieńki żeby sobie coś zrobić, ale te myśli mnie przeraziły. Jest mi w stanie ktoś pomóc?
