kami666

Jestem kobietą, mam 30 lat. Zdarza mi się bić siebie pięściami po twarzy i to tak, żeby bolało lub też ciągnę sie z całych sil za włosy. Najczęsciej w momentach, kiedy mi nie wychodzi w związku, czy w rodzinie. Mam tak od kiedy w sumie pamiętam. Takie sytuacje nie zdarzają się często, ale jednak są. Do tego wyzwiska w swoim kierunku. Jestem osobą wyrozumiałą i otwartą na świat, raczej pozytywnie nastawiona do życia, ale mimo to często myśle o samobójstwie - też jako dziecko myślałam o samobójstwie, napisałam niejeden list pozegnalny. Nie wiem, dlaczego w sytuacjach raniących mnie chcę się zabić, moze to taka moja metoda na ucieczkę, której jeszcze nie wykorzystalam, bo mam kredyt do spłacenia (Nie chce, żeby potem ktos moje długi płacił)hehe. Jestem czlowiekiem pełnym sprzeczności. Z jedenej strony chce korzystac z zycia, wiem,ze zycie to dar, który warto wykorzystac. Jestem odbierana jako osoba uśmiechnięta z mnóstwem pozytywnej energii. Ostatnio nawet ktoś mnie porównał do Pani Agnieszki Chylińskiej poprzez swoją swobodę wypowiadania się, zachowanie i charyzmę. Wulkan energii. Ja naprawde korzystam z życia, nie jestem przygnębiona. Jestem zawodowym kierowcą TIRa, jeżdzę na motocyklu, w urodzie niczego mi nie brakuję, a jednak Mam niskie poczucie własnej wartości w sytuacjach rodzinnych. Takie zachowania są pobudzane zapalnikiem pod tytułem rodzina,ktora niedocenia i partnerka, której wiecznie źle i która w ogóle mnie nie słucha, kiedy mówie o uczuciach, że jest mi tak czy owak. Liczy sie tylko ona a to mnie frustruje. Bardzo nie lubię podcinania skrzydeł, a robi to nieświadomie moja mama i moja niby druga połówka. Wiem o tym, że powinnam po prostu mamie dac trochę upustu a partnerkę po prostu opuścić, ale problem w tym, że ja ją kocham. Co mam zrobić, by stłumic w sobie ten żal? Dodam tylko, że nigdy nie uznawałam takiego czegoś jak ukrywanie emocji i nigdy nie nauczyłam sie tego robic. Bardzo proszę o pomoc. Pozdrawiam wszystkich