Hejo, od dwóch lat jestem w związku z chłopakiem. Jest o 5 lat starszy a przede mną miał jeszcze jedna dziewczynę ale z tego co mi opowiadał to ledwo mieszkali razem bo non stop wyjeżdżałam. Więc mogę powiedzieć że to jego pierwszy jak i mój, poważny związek. Od samego początku były sprzeczki o drobne rzeczy. Ale jakoś dochodziliśmy do siebie. Obydwoje wiemy że żadne z nas nie miało łatwo w życiu i mamy w sobie rzeczy z którymi pomorze nam tylko specjalista. Ale zaczynam czuć że moje "różowe okulary" blakną. Nie spędza dużo czasu w domu a gdy się widzimy to mam wrażenie że tylko jemu jest dane się wygadać. Potrafię słuchać o jego pasjach, a on gdy mu opowiadałam o pomyśle na tatuaż szybko stracił mną zainteresowanie ( mimo że to nasze wspólne zainteresowanie ) Czuję że daje z siebie więcej niż bym dostawała. A gdy mu to mówię, odpowiada mi tym samym, że ja go nie słucham. Nie chce z nim zrywać, boję się tego. Boje się że w tedy stracę szansę na prawdziwy związek. Wiem że nigdy by mnie nie skrzywdził, czy to fizycznie czy poprzez zdradę. Dobrym ojcem też by był. Tylko brakuję mi uwagi z jego strony i nie wiem jak mu to w końcu wytłumaczyć
