Witam. Mam 43 lata. Samotna pracująca kobieta. W wolnym czasie jeżdże do chorej mamy ( po operacji kręgosłupa ) i babci po udarze. To jest mój wolny czas, którego już mam dość czasami, nie ukrywam. Rozmawiam o tym z matką, żeby wziąć kogoś do pomocy, aby przychodził chociaż do babci jej pomagać. Słyszę tylko babcia nie chce i tyle. W tym wszystkim muszę dbać o wiele spraw. Spotkała mnie straszna sytuacja. Bardzo zależało mi żeby mieć sprawne auto. Żeby to wszystko ogarnąć. Jezdziłam do mechanika, który zamiast naprawiać mi auto. Psuł mi je coraz bardziej. Sytuacja nie do opisania co ja przeżywałam. Na koniec sie wszystkiego wyparł. Odezwali sie do mnie w miedzyczasie handlarze samochodami, którzy powiedzieli mi, że i tak nic nie zrobię, bo to są układy z Policją. Zgłosiłam sprawę do Prokuratury i Policji. Wierzyć mi się nie chciało w to co się dzieje. Historia niczym z filmu. Bardzo szybko na przesłuchaniach wręcz kazano mi zrezygnować ze wszystkiego. Teksty typu : oni zapomną gdzie Pani mieszka. Zrezygnowałam. Od tej pory jestem nie tym człowiekiem. Wiem, że Ci ludzie potrafia zniszczyć człowieka. Zniszczyć mu życie. Boje się wychodzić z domu. W domu tylko leżę i nic nie robie. Myślę sobie a jak się coś stanie to sie zabije. Bo już mam tego wszystkiego dość. Straciłam kupę pieniędzy. A teraz jeszcze boje się żyć. Nic nie robię. Nic mnie nie cieszy. Chce umrzeć. Jedna wielka mafia. Myślałam, że jestem sama jednak okazało się, że nie tylko ja miałam taką sytuację. Nie umiem dojść do siebie.
