Dzień dobry. Mam na imię Ola i mam 21 lat. Ostatnio czuję, że "przegrywam" życie, marnuje czas, nie robię nic ciekawego. Całe wakacje mogę podsumować graniem w gry i oglądaniem Netflixa. Bardzo chciałabym wyjść z kimś na dwór, porobić coś szalonego, ale prawda jest taka, że nie mam znajomych. Nwm jak ich znaleźć, mam kilku na studiach, ale oni mieszkają w innej części Polski. Chciałabym dużo podróżować, alr nie mam z kim, a sama się boję. Dodatkowo mam problem ze swoim wizerunkiem. Nie akceptuje siebie. Nie umiem poradzić sobie z napadami obżarstwa, potrafię jeść chipsy aż do momentu w którym poczuję się bardzo źle, wypijam kubek mięty i gdy tylko poczuję się lepiej od razu sięgam po kolejną paczkę. Czuję się gruba i nieatrakcyjna. W dodatku mam problemy z nieśmiałością, potrafię nic nie mówić, jedynie się uśmiechać pokiwać głową i zaśmiać się na głos, żeby ludzie wiedzieli że umiem wydać z siebie jakiś dźwięk. Myślę, że to dlatego że boję się opini innych. Z rówieśnikami dogaduję się lepiej, nieswojo czuję się wobec starszych osob lub mężczyzn, szczególnie tych atrakcyjnych. Nie wiem czym to jest spowodowane. Nigdy nie byłam w związku, nie miałam nawet bliższej relacji, nigdy się nie całowałam. Może trochę boję się tej bliskości, ale czekam na kogoś naprawdę fajnego i wartościowego, tylko jak ma mnie pokochać, skoro sama siebie nie kocham. Najgorsze jest to, że bardzo chciałabym porozmawiać z kimś, a szczególnie z psychologiem, ale moi rodzice nie rozumieją problemu. Nie dadzą mi pieniędzy na wizyty u specjalisty, dlatego piszę to wszystko tutaj, bo bardzo się cieszę, że pomoc tutaj jest darmowa! Dziękuję za poświęcony czas i Pozdrawiam,
Ola
