Natalia95

Witam, mam 25 lat. Mam za sobą jedno poronienie. A 2 lata temu straciłam drugie dziecko, synek urodził się z wada genetyczna, 2 miesiące walczyliśmy, raz umieral na naszych rękach, a za dwa dni odszedł jak pojechaliśmy na chwilę do domu. Z jednej strony sobie poradziłam z tym, a z drugiej mam takie dni że nie wstaję. Myślę cały czas o tym wszystkim co było. Strasznie pragnę mieć dziecko. Ostatnio wszyscy wokół mają dzieci, albo są w ciąży. Jakoś nie mogę na patrzeć. Z mężem o tym wg nie rozmawimy, bo nas to boli dalej. Nie wiem, nie widzę żadnego sensu w życiu. Wstaje każdego dnia ledwo z wstanę z łóżka. Idę do pracy, wracam idę spać i tak mój dzień w kółko . Chyba że mam wolne to przeleże cały dzień w łóżku. Nie wiem co już mam robić. Z mężem się nie dogaduje ostatnio, ciągle mówi że jestem gruba że powinnam schudnąć. Bo po ciąży przytyłam i to 10kg zostało. Ciągle mi to wypomina. Ciągle wypomina mi że nie mam.swoich pieniędzy, bo dopiero poszłam do pracy i dopiero zaczęłam zarabiać. W domu też nikt mnie nie rozumie. Przyjeżdżają dzieci mojego brata i czasem bez zastanowienia mówią że nie mam dzieci, że nie muszę się martwić o przedszkole bo mnie to nie dotyczy itd. Q starsi nic z tym nie robią, a mnie to.boli. ostatnie 2 tygodnie są coraz gorsze, codziennie płacze w poduszkę bo już nie mam na nic sił. Proszę o poradę