adrian12

Wiem, że to mega dziecinne, ale...

Hej,

Chciałbym opowiedzieć trochę o moim lęku, który nie pozwala mi normalnie funkcjonować.

Zacznę od samego początku.

Od zawsze bałem się spać samemu. W ciemności miałem "zwidy" duchów oraz zmarłe postacie np. ktoś z mojej rodziny.

I wtedy zaczęły się moje natręctwa. Mama doradzała mi żebym się modlił, więc codziennie przed snem się modliłem.

Na początku były to szczere modlitwy, lecz z czasem mówiłem to "aby powiedzieć".

Miałem też swoją formułkę, którą mówiłem codziennie do mamy. Wszystkie te rzeczy musiałem powiedzieć, bo bez nich nie mogłem usnąć. 

Z czasem wdarła się nowa formułka. Musiałem mówić do mamy "Kocham Cię" dopóki mi nie powie "Ja ciebie też".

Do tej chwili została mi tylko ta modlitwa i inne natręctwa.

Wróćmy do snu.

Po przeprowadzce nauczyłem się spać samemu - ze światłem i telefonem, ale umiałem.

Wszystko do momentu śmierci babci, gdzie mieszkała z nami przez miesiąc, ponieważ miała blisko do szpitala.

Cały czas przypomina się jak wychodziła z pokoju w nocy w tym momencie co ja (na przeciwko pokoje).

I jak próbuje zasypiać, nie potrafię zamknąć oczu. Zmieniałem położenie łóżka i nic.

Nie wiem co robić.

Proszę o pomoc