Witam. Mojego męża poznalam jak mialam 16 lat, w miedzy czasie spróbował swoje sily z mezczyzna, sugerowal ze czul chyba jest bi, ale to bylo tylko sprawdzanie siebie i od wtedy był pewny ze jest hetero..
Ja wiedzialam, ze jest bi, ale czulam od Niego wielką miłość, troszczyl sie o mnie, spedzalismy ze soba mnostwo czasu, rozumielismy sie bez słów, bylismy nierozlaczni, wiedzialam ze w kazdej sytuacji moge na niego liczyc. Po 10 latach wzielismy ślub. Mielismy wspaniała podróż, po czym moj świeżo upieczony mąż wyjechal w delegacje. Akurat potrzebowalam czegos ze strychu i nie moglam tego znalezc.. znalazlam za to karton gadzetow erotycznych (glownie korki abalne, jakieś ogony, maski na twarz, obroze itp) oraz narkotyki. Zaczelam szukac, przyznal mi sie ze ma oddzielnego maila, z ktorego zamawia te wszystkie rzeczy, pokazal, udowodnil. Kupil to wszystko miesiac po slubie. Tlumaczy sie ze to przez stres w pracy zaczal okazjonalnie brać narkotyki, a one sklonily go do tego żeby się zabawiac w taki sposob. Robił to niby sam, ogladajac jakies porno.
Widze jego wstyd, kiedy patrzy na mnie. Wiem, ze boi sie o to ze ja odejde, jest swiadomy jak bardzo nas zniszczyl. Nie bede mowila jak bardzo chce wszystko naprawic i jak przeprasza..
A ja? Ja nie wiem. Czuje sie pusta. I tu jest moj problem, od tych kilkunastu dni siedze na kanapie, staram sie jakos funkcjonować. On musial teraz wyjechac na tydzień, a ja nie mam sily na nic. Praktycznie juz nawet chyba nie płacze. Siedze i patrze w sciane i mysle (nawet nie wlaczam glupiego telewizora, czy muzyki). Nie wiem co robic, mam tylko jego.
Wiem, ze pewnie że powiecie ze on jest zdrajca i strasznym czlowiekiem i chyba powinnam go zostawić.. Nie chce go zostawiac, ale ciężko mi jest z nim rozmawiać.
On sam mowi ze sie martwi, widac jaki jest bezradny, jak ja np nic nie mowie, wiem ze dla niego to tez ciezka sytuacja.
Jak w tym wszystkim sie odnalezc? Jak nie zwariowac?
