Dzień dobry,
związałem się z kobieta młodsza od siebie dwa lata, która ma 8 letnia córeczkę. Problem polega na tym, ze nie są razem już 6 lat, a po rozwodzę są od 3 lat. Razem jesteśmy od 6 miesięcy. Problemem jest to, ze partnerka odczuwa brak pewności siebie, uważa się za zła mamę z uwagi na to, ze córka będąc u ojca co 2 weekend nigdy się z nią nie kontaktuje, nie dzwoni i nie pisze, a czasami nawet nie odbiera telefonów. Będą u niej/nas, wysyła ojcu zdjęcia z internetu czy tez dzwoni często. Niestety nawet jak jest u niego, to nie poświęca jej uwagi. Wiecznie jest w telefonie i na telefonie umawiając się co rusz z nowymi kobietami, lub jeździ po zawodach zostawiająca córkę pod opieka innych osób. Partnerka bardzo przeżywa to, ze jej własna córka tak dąży do kontaktu z ojcem, który absolutnie prócz włączenia jej tv lub udostępnienia laptopa i wiecznych obietnic bez pokrycia, nie daje jej nic. Czym jest to spowodowane i jak sobie z tym radzić? Jak porozmawiać z dzieckiem, aby nie zamknęło się w sobie myśląc, ze robi coś złego? Chciałbym bardzo pomoc w tym partnerce, bo jej pewność siebie przez to zanika. Odbija się to na wszystkim. Ja dam radę, ale chciałbym, aby było jej lżej.
