Witam,
Na prośbę szwagra poszukuję dla niego pomocy - psychologa, trenera, nie wiem, nie znam się. Chłopak ma 26 lat, a niestety mentalność i zachowanie jak nastolatek. Jak był dzieckiem miał problemy ze zdrowiem, dlatego rodzice i babcia zrobili z niego lekko "niepełnosprawnego". Z góry założono, że będzie słabym uczniem i nie poświęcano jego edukacji w ogóle czasu, rodzice tylko pracowali, a zacofana babcia biegała głaskała, robiła przeróżne obiadki i dziwne jedzenie którym go żywiła, nie pozwalała nic zwrócić uwagę, na wszystko pozwalała tak przez dwadzieścia parę lat życia. Jak jeszcze był w zawodówce to dawałem mu korepetycje i tak naprawdę normalnie rozumował tylko był nadpobudliwy - w sumie nadal jest, ale na pewno nie cofnięty umysłowo. Jak się z nim normalnie posiedzi to można i pogadać, pograć w gry, gdzieś pojechać, porobić jakieś aktywności. Jak z jego siostrą mocno naciskaliśmy to skończył nawet technikum uzupełniające. W skrócie jak ma dobry nastrój i chęci to potrafi być normalnym gościem. Ale następny dzień coś nie przypasuje to od razu wpada w nerwy, obraża się, nie chce gadać, a jak naciskasz to zaczyna wrzeszczeć, wyzywać, trzaskać drzwiami i zamykać w sobie. Ogólnie to często wpada w furie, nie znosi krytyki, potrafi wyzywać rodziców, bo babcia nie miała z tym nigdy problemów, zresztą sama nastawiała go całe życie przeciwko ojcu. Nawet mu się zdarzyło z łapami rzucić. W skrócie w rozmowie, rozrywce w miarę normalny gość, życiowo nerwus i nierób. Niby zdaje sobie sprawę, że to nie jest normalne i nie ma zakodowanych wzorców jak umyć rano zęby, iść do pracy, zadbać o siebie i innych, ale tego nie stosuje. Jak wszystko mu pasuje to potrafi się zachowywać normalnie, pomagać itd. Przepraszam, że piszę dosyć chaotycznie, ale trudno to opisać. Bardzo bym był wdzięczny za poradę do kogo powinien najpierw się udać żeby zacząć nad sobą pracować bo prosił żeby mu kogoś poszukać.
Pozdrawiam serdecznie
Andrzej
