Sam nie wiem co się ze mną dzieje. Jestem ciagle przygnębiony, oczywiście nie daje po sobie niczego poznać, jednak gdy jestem sam mam napady płaczu i rozgoryczenia. Bardzo dużo pracuje, jednak gdy mam wolne nie potrafię odpocząć, ale nie potrafię też się zmotywować do najprostszych obowiązków. Ciągle odczuwam presję i patrzę na zegarek. Ciężko jest mi się otworzyć przed kimkolwiek. Straciłem całkowicie zainteresowanie innymi ludźmi. Czuje się samotny, ale gdy już jestem z kimś bliżej nie sprawia mi to przyjemności. Mimo pasma sukcesów materialnych, ciągle jest mi mało. Sens widzę tylko w ciągłym rozwoju i w realizacji celu, tylko całkowite skupienie na tym pozwala mi odrzucić przygnębiające myśli. Ostatnimi czasy również zaczynam odczuwać nerwobóle, mimo tego co napisałem wyżej funkcjonuje i na pozór mam się dobrze, pewnie tak powiedziałby każdy z mojego otoczenia.
Na codzień jestem "silnym" facetem który potrafi udzielić każdemu dobrej rady i nic nie daje po sobie poznać. Mam zaburzone tryb dobowy, śpię o różnych porach i o różnych porach się budzę. Nie wiem czy są to moje urojenia i po prostu użalam się nad sobą, czy rzeczywiście coś może być nie tak.
Może ktoś tutaj miał podobna sytuację bo powiem szczerze, że jakbym poszedł do jakiegokolwiek specjalisty nie wiem czy byłbym w stanie to wszystko mu przedstawić tak żeby mnie zrozumiał.
