coolkids

Cześć, mam 27 lat i wraz z rodziną nie mamy pojęcia jak możemy pomóc bratu. Paweł ma 23 lata i od mniej więcej dwóch miesięcy całkowicie się od wszystkiego "odciął". Z nikim nie rozmawia, prawie nigdzie nie wychodzi, a dnie spędza nad oglądaniem telewizji, przeglądaniem internetu oraz spaniu. Wcześniej też mu się zdarzały takie gorsze stany, ale nie trwały one dłużej niż tydzień i nikt z nas nie dopatrywał się w takim jego zachowaniu depresji, a raczej czegoś w stylu pogorszonego samopoczucia. Teraz wszyscy jesteśmy prawie pewni, że to depresja. Najgorsze jest to, że nic do nikogo nie mówi. Rozmowa z nim, to "walenie grochem o ścianę". Moja rodzina jest świadoma jego problemów, nikt nie ma do niego żadnych pretensji, nic mu się nie wypomina. Staramy się przy nim zachowywać normalnie i mówić do niego, mimo że nam nie odpowiada. Co jakiś czas poruszamy także temat leczenia oraz wizyty u specjalisty, ale z jego strony jest cisza. Od października powinien wrócić na studia oraz skończyć pisać pracę licencjacką, ale w tym stanie raczej nie będzie w stanie temu podołać. Wszędzie czytam, że trzeba z chorym rozmawiać, namawiać na leczenie, ale jak to robić, skoro z nim rozmawiać się nie da? Proszę o pomoc, co możemy zrobić w takiej sytuacji?