Alalesiu

Witam panią. Dziękuję za odpowiedź. Tylko starszy syn został zdiagnozowany, ale nie przez psychologa tylko pediatrę angielskiego. W przedszkolu ma dodatkowe zajęcia pod kątem autyzmu. Widzę poprawę, ale to nie wystarcza. Czy w byłavy szansa na darmową pierwszą konsultację??

Jesteśmy 7 lat po ślubie i 14 w związku. Mieszkamy 12 lat w Londynie. Mąż jest DDA, a ja miałam fantastyczne dzieciństwo. Jednak mój ojciec 13 lat temu zbankrutował i od tamtej pory nie pracuje. Utrzymuje go mama i przez 10 lat pomagaliśmy im z bratem. Żyliśmy z mężem przez 10 lat na tykajacej bombie. Pomagaliśmy finansowo jego i moim rodzicom i braciom. Straciliśmy w ten sposób równowartość ok dwóch mieszkań. Mamy dwóch wspaniałych synków. Nasze problemy odbiły się na ich wychowaniu i relacji z mężem. Niejednokrotnie chcieliśmy się rozwieść lub pozabijać. Większość kłótni była przy dzieciach. Chcemy ratować związek i pomóc dzieciom odzyskać balans psychiczny. Starszy ma prawdopodobnie autyzm, który ujawnił się ok 3 roku życia. Młodszy 15-miesięczny stał się agresywny. Bije, ciągnie za włosy, łatwo się denerwuje. Starszy nie ma kolegów. Trudno mu nawiązywać kontakty. Bawi się sam, choć próbuje z innymi, ale barierą jest język angielski. Mimo iż go rozumie, nie odpowiada innym tylko powtarza co mówią. Podejrzewany jest zespół Aspergera. Od roku synek chodzi do angielskiego przedszkola. Chcę mu pomóc. Chcę mu znaleźć kolegę w jego wieku do zabaw. W Angli dzieci bawią się obok a nie razem. Jest trudniej tu wychować dzieci, szczególnie w Londynie. Od czego zacząć??

Może to za daleko idące wnioski, ale on coś ukrywa.. Może ma żonę i dzieci? Coś jest bardzo nie tak i musisz to sprawdzić. Pojedź do jego domu, gdy jego nie będzie. Zapukaj i się dowiesz może?!

Mój mąż jest DDA. Po 7 latach bycia razem wzięliśmy ślub. Po 3 od ślubu przyszedł na świat nasz ukochany i wyczekiwany syn. Od jego narodzin nasz związek się rozsypał. Tuż po narodzinach mąż zachowuje się jak furiat. Ciagle się kłociliśmy, wyzywaliśmy, groziliśmy sobie. Mamy zupełne inne podejście do wychowania. Mąż chce dyscypliną, krzykiem, groźbami, karami. A ja spokojem, opanowaniem, bez bezsensownego zabraniania wszystkiego. Chcę ratować ten związek. Ostatnio jest lepiej mąż się w końcu otworzył, złagodniał, nie krzyczy, nie wyzywa. Byliśmy w Polsce ( mieszkamy 12 lat w Londynie) i odwiedziliśmy jego ojca, który po 2 dniach wyrzucił nas z jego domu. Mąż zrozumiał, że musi się w końcu odciąć od patologicznej i toksycznej rodziny. Jednak to nie wystarczy. Potrzebujemy terapii, bo nasze problemy odbiły się na naszych synach i ich musimy ratować. Od czego zacząć i jak to zrobić? Czy jest szansa na taniego psychologa przez internet? Mąż późno wraca z pracy i jedyny dzień wolny ma w niedzielę, więc to chyba najlepsza opcja.. Obecnie mamy dwóch synków prawie 4 lata i 15 miesięcy.. Pozdrawiam!