Jestem dorosłą kobietą, a wciąż boję się swojej mamy , dla której jestem na każde zawołanie. Nigdy nic nie potrafię jej odmówić nawet, jeśli nie mogę tego spełnić. Moja mama była nauczona , że wszystko za nią robił tata, wypisywał rachunki, opłacał na poczcie, załatwiał wszelkie sprawy papierkowe. Mama ma 70 lat, została sama, bo tatuś zmarł i nie potrafi dziś obsługiwać się telefonem, pilotem do telewizora. Nie chce się nawet nauczyć, zawsze mówi to nie dla mnie. Dzwoni do mnie z każdym drobiazgiem i nie przyjmuje do wiadomości, że ja mam pracę, w danej chwili czegoś nie mogę dla nie zrobić. Najgorsze i bolesne dla mnie jest , kiedy słyszę: poszukam dobrych ludzi, którzy dla mnie to zrobią, jak ty nie możesz, pójdę do sąsiadów poproszę , żeby za ciebie to zrobili, powiem, że nie ma kto mi pomóc i tak też robi. Dlatego biegnę na każde jej zawołanie, aby tak nie robiła, ale jest to dla mnie taki stres, przebywając z nią. W pośpiechu biegnę, aby zdążyć na czas i nawet już miałam 2 razy stłuczkę, jadąc w stresie, aby mama mnie nie wyzwala : ja tu czekam, a ty gdzie. Zupełnie nie wiem, co robić, nie chce jej zranić, ale ona nie przyjmuje nic do wiadomości, ma swoje zdanie i tak musi być. Proszę o jakąś poradę, jak postępować.
