Dzień dobry nazywam się Zuza i mam 20lat. Od najmłodszych lat zmagam się z nienawiścią , obrzydzeniem do własnego ja. Jestem świadoma swoich wad których inni nie dostrzegaja , fałszywych wymuszonych komplementów i zbywania moich myśli. Czy warto szukać pomocy jeśli sama nie widze problemu? Czy depresja naprawdę jest czymś złym, skoro jest skutkiem racjonalnego i rzeczywistego podejścia do swego życia i osoby? Czy obrzydzenie do swojego ciała jest czymś złym skoro jest ono niedoskonałe? Czy samobójstwo naprawdę jest wyjściem dla tchórza skoro jest konkluzja wszystkich aspektów mojego życia? Czy warto ratować takie życie?
