Witajcie,
Mój 40 letni chłopak z którym jestem od roku jest maminsynkiem w pełnym tego słowa znaczeniu. Kiedy się odcinam od jego matki, która najchętniej weszłaby mi na głowę, ona nic nie rozumie, on niby jest po mojej stronie i się z nią kłóci, ale zrzuca odpowiedzialność na mnie, a wyjaśniają sobie to sama, a to Ty do tego doprowadziłam, to twoja wina. Teraz oni oboje są cacy a to ja jestem ta zła. Mam żal do mojego chłopaka, że daje się tak niańczyć, składa Mamie życzenia na swoje ulubione dania, żyje wspólnymi wyjazdami w wieku dzieciecym,przyjmuje prezenty w postaci cukierków (czy to normalne!? On ma 40 lat!!!). Ojciec był alkoholikiem, więc był zawsze ten zły, matka jest jedynaczką,jej ojciec był surowy, teraz żyje z nim w symbiozie, tak jak że swoimi dziećmi, siostra mojego chłopaka ma męża i dwojke dzieci i mąż jest powietrzem, a z mamusia podejmuje życiowe decyzje, kiedy czas na dziecko itp.
Co radzicie z tym zrobić? Rozmowy z moim partnerem nie przynoszą rezultatu.
