Witam,
Mam 24 lata. Długo długo zastanawialam się czy napisać. Mój problem zaczął się już w dzieciństwie, zawsze oczekiwano ode mnie posłuszeństwa, najlepszych ocen oraz nie mogłam wyrażać swojego zdania. Często przeradzało się to w autoagresję. Później prześladowania w szkole tylko to pogłębiły. Brak wsparcia ze strony rodziców i obwinianie mnie o samookaleczanie. Nigdy nie otrzymałam profesjonalnego wsparcia myślałam, że problem sam zniknął. Przestałam się okaleczać, do myślenia o smierci, strachu przed ludzmi oraz ciągłymi napadami smutku już się przyzwyczaiłam i myślałam, że to normalne. Jednakże odkąd straciłam pracę (rok temu) to wszystko wraca. Wykonanie zwykłego telefonu do lekarza czy rodziny poprostu mnie przerasta, znowu wróciła autoagresja, napady smutku, wieczne poczucie bezsilności, winy oraz codzienne myślenie o śmierci. Chciałabym się dowiedzieć czy powinnam skorzystać z pomocy czy to jest normalne? Zawsze słyszałam, że wymyślam i nie mam powodu prosić o pomoc.
