Elaale

Witam, mam 26 lat, opiekuje się dzieckiem w obcym kraju, ale to tak naprawdę niewiele zmienia. ciagle czuje się odrzucona i zazdroszczę innym, ze maja przyjaciół. Ja tez miałam... ale teraz są to tylko znajomosci z kontaktem tel od czasu do czasu. Mieszkamy w innych państwach. Mam problem z zawarciem nowych znajomosci. Próbowałam z sąsiadka. Zaproponowała mi spotkanie i po następnym czy przyjdę na kawę, albo na spacer, a jak pytałam o konkretny dzień to nigdy „nie miała czasu” za co mnie przeprosiła. I tak od pół roku nie ma. Pytałam 3 razy, żeby się nie zniechęcać, ale już wszystko jasne. Ciężko mi bardzo takiej samotnej. Nie narzekam zbyt wiele, medytuje, uprawiam sport, czytam, maluje i rzeźbie, ale mimo wszystko brakuje mi kogoś bliskiego. Podjęłam próbę znowu - pisałam na grupie czy ktoś chce się spotkać. Był odzew jednak spotkałam się tylko z jedna dziewczyna, kilka msc temu przez covid i dziś miałyśmy się spotkać, ale ona albo zapomniała, albo nie chciała. Zawsze czyje się odrzucona i gorsza. Choć już wiele naprawiłam w życiu... jeśli ktoś nie ma czasu lub zapomniał a wcześniej się umówiliśmy bardzo mnie to boli i gniewa. Nie okazuje tego jednak tej osobie... nie wiem jak poznać kogoś wartościowego, dla którego ja tez taka będę.