Iwusia

Dzięki za wsparcie 😚

Na dłużej to nie pomoże, tylko na chwilę. A psychologa mma zamiar odwiedzić.

My dążymy do in vitro, tym bardziej powinnam się uspokoić ale mąż se popija, jak by poprzednie niepowodzenia nic nie dały. Tyle razy z nim rozmawiałam i tłumaczyłam, wręcz krzyczałam bo już wytrzymać nie mogę i boję się pomyśleć co będzie dalej.... Mam niedługo 40lat i nie potrafię być spokojna ani myśleć pozytywnie.

Po co te forum jak się pisze do ściany. Tylko czytający a mądrych rad-0 🙄

Ja mam podobnie jak ty choć nie mam dzieci. Często zwykle sytuacje wzbudzają we mnie złość albo to że się gotuje. Ktoś coś nie tak powie, podniesie głos nie daj.. coś na mój temat albo mąż wypity to już wogóle... Nie wiem jak to opanować i jak z tym radzić. To może nieść poważne konsekwencje.

Witam. Mam 40lat.Od początku małżeństwa czyli od 15lat staram się o dziecko z mężem. Po 1 in vitro poroniłam. Kolejne próby nie przyniosły żadnych rezultatów. Mąż nie szczędzi se alko, przez co są częste kłótnie. Mamy duży dom gdzie zajmujemy górę, na dole mieszkają teście. Teściowa jest wredna, dużo przykrych słów usłyszałam na swój temat ale nie bezpośrednio(bardzo biorę do siebie niektóre słowa) . Pracuje w dużym markecie gdzie trzeba zapier....W tym roku chcemy znowu iść na in vitro ale mąż popija a ja się bardzo denerwuję tym. Myślę często, że jestem nic nie warta. Walczę z trudnymi myślami, nic mnie nie cieszy, rzadko kiedy się uśmiecham i chyba nie jestem nikomu potrzebna. Proszę o pomoc. Tylko nie proszę o komentarze typu idź do psychiatry lub psychologa bo tyle to sama wiem.