Mam 25 lat, jestem kobietą, ukończyłam studia i właśnie szukam pracy. Od kilku lat zmagam się z zaburzeniami nastrojów, chorowałam na zaburzenia odżywiania. Obecnie jestem w związku. Nie mogę zarzucić mojemu partnerowi niczego złego, traktuje mnie dobrze. Jednak gdy jestem sama nie mogę pozbyć się uczucia, ze mój kolejny związek również zakończy się porażką. Ciągle analizuję zachowanie zarówno jego, jak i swoje. Przejmiuję się każdym szczegółem, zmianą tonu i upatruje w tym dowodów na to, że znów zostanę sama. Nie mogę odnaleźć poczucia bezpieczeństwa, nie potrafię pozwolić rzeczom toczyć się swoim tempem. Staram się odganiać te myśli, bo wiem, ze to dzieję się jedynie w mojej głowie, jednak nie potrafię nad tym zapanować. Te myśli są ciągle z tylu głowy i nie potrafię skupić się na swoich sprawach. Ciężko mi jest również dzielić się swoimi emocjami i zapewniam, że wszystko jest okej. Z jednej strony nie potrzebuję nic zmieniać w naszej relacji, bo jest naprawdę dobrze, z drugiej strony boję się ze potrzebuje ciągłych zapewnień, ze jestem dla kogoś ważna.
