majakuzniar1

Cześć, nazywam się Maja i zaraz mam 18 lat. Od paru miesięcy zauważyłam u siebie brak kontroli nad sobą. Zbyt często wybucham płaczem lub nieopanowaną złością, co utrudnia mi funkcjonowanie. Poza atakami paniki, bardzo mnie to martwi. Czuje, jakby ktoś podejmował za mnie wszystkie decyzje, jakby kontrolował mnie i wszystko co mówię. Czasami mam momenty, kiedy sama nie wiem dlaczego coś powiedziałam lub zrobiłam. Jakbym to nie była ja. Za miesiąc ide na pierwszą wizytę do psychologa, natomiast mam nadzieję, że ktokolwiek mi podpowie co to może być? Czy to może być tylko jakaś faza albo etap w życiu? Z góry dziękuje, za odpowiedź:)

Dziękuje ślicznie za odpowiedź. Niestety nie mam możliwości zgłoszenia się do specjalisty ze względu na rodziców. Mam nadzieję, że ten miesiąc nie będzie gorszy, jednak czekam tak naprawde od stycznia, aż będzie lepiej a jest wręcz odwrotnie. Napisałam w skrócie moje objawy, studentka psychologii, z którą komunikowałam się online, podejrzewała borderline. Jest wiele możliwości co do moich zmagań, liczę, że to tylko chwilowe i w najbliższym czasie przejdzie:)

Witam, nazywam się Maja, za miesiąc kończę 18 lat. Od paru miesięcy zmagam się z ciężkim okresem w życiu. Po dwóch latach związku zostawił mnie chłopak, ciągłe problemy i kłótnie z rodziną oraz niekorzystna atmosfera w pracy. Od grudnia mój stan jest w najgorszym stanie, ponieważ codziennie rano mam problem ze wstaniem z łóżka (nie widze sensu rozpoczęcia kolejnego dnia). Kiedy wracam do domu z pracy od razu do niego wskakuje i tak wygląda mój każdy dzień. Bywają dni kiedy mam myśli samobójcze, jednak znikają, kiedy tylko pomyśle o rodzinie. Miewam wybuchy płaczu bez powodu i często zmagam się z atakami paniki. Żyje w ciągłym stresie i jestem okropnie nerwowa, mimo że zawsze byłam dość pozytywną i radosną osobą. Moją ucieczką od problemów była praca, tylko tam potrafiłam się uśmiechnąć ze względu na bliskich mi ludzi, natomiast ostatnio problemy zawitały również tam. Planuje iść do psychologa, kiedy tylko ukończę 18 lat, ale czuje, że jest ze mną coraz gorzej. Nie potrafie normalnie funkcjonować, każda czynność mnie męczy. Czy to jest tylko taki okres czy może być coś poważniejszego? Osoby z otoczenia twierdzą, że mogę mieć depresje, ale dla mnie to coś niemożliwego.