maja123

Cześć, mam 18 lat. Chodzę do liceum, mam znajomych i przyjaciół. Dobrze się uczę i uprawiam sport. Zawsze chcę uszczęśliwić innych, ale myśle, że tak czy tak nie robie tego tak naprawdę dla nich tylko dla siebie. Boję się, że mogę stracić osoby przy sobie więc przekładam uczucia innych nad swoje. Wiem, że moja przyjaciółka chce dla mnie jak nalepiej, ale często nie jestem w stanie jej powiedzieć jak się czuję, bo boje sie ze tego nie zrozumie. Jeśli chodzi o relacje z rodzicami mysle, że jest naprawde dobra, dlateego kiedy slysze slowa ze jestem egoistka, myślę tylko o sobie, nikt inny mnie nie obchodzi tylko ja sama nie jestem w stanie nie poczuc sie źle. Bo to nie jest prawda. Nikt nie rozumie, że zwykla dziewczyna nie zawsze musi sie super czuc. Mało kiedy czuje wsparcie od innych. Ja wiem, że nie jestem wylewna w uczuciach, ale czasem to naprawde widać a osoby mi naprawde bliskie sa w stanie jeszzce mnie dobic. Muszę wspomnieć,że miesiac temu stracilam dziadka. Była to pierwsza smierc tak bliskiej mi osoby. Jeszcze te całe lekcje online są dla mnie katorgą. PO prawie roku siedzenia przed komputerem coraz rzadziej jestem w stanie mysleć pozytywnie o przyszłości. To wszystko sprawia się jestem w stanie reagować zbyt agresywnie na rzeczy, które mnie zirytują.