Haniazpoznania

Przepraszam z góry za to co napisze ale ma pan się obudzić z letargu i zacząć działać. Dla mnie decyzja o byciu z kimś jest deklaracja, małżeństwo jest decyzja o byciu razem...państwo macie dwoje dzieci. Powinien pan porozmawiać szczerze z żona o terapii dla par, zawalczyć o związek, naprawić. Koedys słyszałam od jednego psychologa ze wiele par po latach żałuje ze się rozstało i nie zawalczyło o związek. Jest pan dorosłym mężem i ojcem i powinien pan wziąć odpowiedzialność za swoje decyzje o założeniu rodziny i o nią zawalczyc

Bardzo Cię rozumiem. Jestem w podobnej sytuacji. U nas separacja trwa 4 miesiąc, mamy kontakt ale naprawy bliskości, i jego decyzji o powrocie nie widać. Ja z radosnej osoby stałam się smutna i nieszczęśliwa. Nie spie, nie jem, codziennie płacze. Rady ludzi typu „zajmij się czymś innym”, „nie myśl” są abstrakcyjne bo takie sytuacje łamią człowieka. Jeżeli ktoś był Twoim całym światem, wszystko robiliśmy razem i nagle On Cię zostawia to nie można oddychać a co dopiero myśleć o czymś innym. Ja nie marże o niczym innym jak o cofnięciu czasu żeby moc zareagować wcześniej. Nie mam rady dla Ciebie bo sama sobie nie radze...mogę jedynie napisać ze Cię rozumiem.