kleopatra123

Hej, na początku się przedstawię. Mam na imię xyz. Mam 17 lat mieszkam w małej miejscowości. Mój tato jest alkoholikiem odkąd pamietam, za młodu jak pił radziłem go straszna nienawiścią sprawiało mi to ogromny smutek jak musiałem patrzyć na czyny mojego ojca przez co miałem dużo koszmarów i złych snow aż czasem do teraz. W klasie trzeciej gimnazjum strasznie dziwnie się czułem, przestałem rozmawiać ze swoimi znajomymi, życie straciło dla mnie sens i wtedy pojawiły się używki i tym sobie radziłem uśmierzając ból psychiczny, nie będę podawał szczegółów na szczęście się ogarnalem w szybkim czasie. Aktualnie znalazłem bardzo kochająca mnie dziewczynę która zrobiłaby dla mnie wszystko ale ja nie potrafię tego nawet docenić. Mam straszne wahania nastrojów nawet kilka razy dziennie potrafię zmienić zdanie, nie potrafię wyrazić tego co czuje do niej. Bardzo często mam tak ze wzrasta mi energia i szczęście tak bardzo ze potrafię popełnić dużo błędów nie myśląc o tym a potem tego żałuje. Bardzo ciężko mi jest zaufać drugiej osobie dlatego ufam w stu procentach jej (nie mam problemów z życiem towarzyskim a nawet bardzo dobrze mi to wychodzi) Często jak wpadam w złość mam wrażenie ze krzywdzę wszystkich w okol tak samo jak wpadnę w za duża radość, spotykając się z nią potrafię być wesoły jak nigdy wcześniej a w połowie spotkania nagle ogarnia mnie duży smutek. Aktualnie mam wręcz idealne relacje z rodzicami a mój starszy brat zawsze mi pomaga, w życiu tez idzie mi bardzo dobrze. Dlaczego z relacja z nią jest nam obojgu tak strasznie trudno? Dziewczyna jest we mnie strasznie zakochana tez ja kocham bardzo wiem ze nie spotkam już innej takiej dziewczyny i nie wyobrażam sovie kogoś innego to dlaczego robię źle w stosunku do niej a potem przez to cierpię? Prosze pomóżcie. Jeśli znajdzie się pomoc eksperta to opisze więcej. Z góry dziekuje.