Witam. Jestem tu pierwszy raz.. Właściwie nawet nie wiem jak zacząć... Mój problem zaczął się kiedy przeprowadziłam się daleko od miasta na wies i zamiast pracować po szkole rozwijać się zaszłam w ciążę jestem szczęśliwa bardzo ale jestem zależna od mojego męża nie mam prawka o wszystko muszę się prosić siedzę ciągle sama po 6 latach od porodu doszłam do wniosku że nie mam nikogo a z mężem nie mam tematów po prostu.. Postanowiłam wziąć się w garść poszłam na prawko... Ale tu też dostałam przysłowiowy policzek uczę się sama moj mąz powtarza że sobie poradzę gdy jadę na jazdę musimy mieć opiekę nad córka mąż pracuje u siebie na wsi u mamy więc gdy ja mam jazdę on siedzi w domu ale ja nie mogę się skupić na jezdzie na nauce bo wiem że gdy wrócę mąż będzie obrażony że długo zeszło że nie dałam znać że coś tam coś tam.. Ja ciągle w stresie w domu nie umiem się skupić na nauce wiadomo potrzebuje pomocy a moj maz zamiast mnie wspierać pomagac w nauce jeszcze obraża się na mnie bo nie dałam mu znać że już wracam... I tak zawsze gdy muszę gdzieś jechać nawet zakupy to mam stres że będziemy za długo i mąż się obrazi... Jestem całkowicie zależna od niego do miasta mam 15 km i zadnego autobusu... Nie umiem mu wytłumaczyć Co mnie boli.. On nie umie mnie zrozumiec a ja siedzę sama nie mam z kim rozmawiać nie mam nikogo... Już nie wiem co mam robi bardzo bym chciała aby mnie przytulił powiedział że będzie dobrze ze mi pomoże czy cokolwiek czasem zapytał czy coś mi dolega ale nie ja wszystko dusze w sobie bo komu mam powiedzieć o swojej samotności. Jak mam żyć spokojnie jak myśl że z własnym mężem nie mam nawet wspólnych tematow. Najlepiej ogląda się nam filmy wtedy można milczeć... Nie wiem co mam robić... Potrzebuję rozmowy od 6 lat naprawdę nikomu się nie zwierzyłam tylko przelewałam swoje żale na papier.
