Karol Maj

Dzień dobry Mam 52 lata, a leczę się psychiatrycznie od 36 lat. To leczenie zaczęło się od moczenia nocnego i powiązania tego z moimi relacjami z ojcem i moim stanem psychicznym w wieku 16 lat. Od tego czasu korzystałem kilka razy z psychoterapii indywidualnej, jak również z grupowej. Oznaczeniami liczbowymi przy literze "F" w diagnozach mógłbym grać w totka. Cztery lata temu pierwszy raz pojawił się temat chad, jednak z niewiadomych dla mnie powodów został on przez lekarkę porzucony. Miałem takie poczucie, że pani doktor wolała skupić się na obecnym wtedy stanie depresji. W zeszłym roku przeprowadziłem się w inny rejon kraju i temat powrócił. Nowy lekarz przeprowadził ze mną dość szczegółowy wywiad (czego wcześniej nie było, a przynajmniej nie pamiętam) i zadawał dużo pytań zwłaszcza dotyczących okresu życia, który ja nazywam czasem rozkwitu i panującej cały czas w głowie euforii. Nie ukrywam, że ten okres odbieram pozytywnie (rodzina też to tak widziała), choć niestety było parę wpadek, zwłaszcza dotyczących spraw finansowych... Obecnie przebywam na świadczeniu rehabilitacyjnym po pobycie na oddziale dziennym. Lekarz psychiatra we wniosku o przedłużenie świadczenia napisał "choroba afektywna dwubiegunowa - obs./F31?". Rozumiem to, bo trudno po paru wizytach napisać to ze stuprocentową pewnością. Chciałbym jednak zapytać o jedno z dodatkowych pytań, które padło przy wspominanym wywiadzie. Czy warunkiem koniecznym przy rozpoznaniu chad jest występowanie w przeszłości lub obecnie chorób psychicznych u innych członków rodziny? Odniosłem takie wrażenie, że lekarz do tego przywiązał bardzo dużą uwagę, a ja nie mam takiej wiedzy aby ktoś w rodzinie kiedyś na coś podobnego chorował. Rozumiem, że brane tu jest pod uwagę jakieś obciążenie genetyczne, ale czy ta choroba może po prostu pojawić się u kogoś samoistnie lub z powodu czynników zewnętrznych.