paauuliiinaaaa

Jestem 20 letnią kobietą, która skończyła szkołę średnią. Aktualnie pracuję i chodzę do szkoły zaocznej policealnej. Od zawsze tak na prawde jak tylko pamiętam jestem osobą bardzo nerwową co odbija się na moich relacjach między ludźmi. Za każdą drobnostkę potrafie bardzo wybuchnąć, każdą głupotą się denerwuje. Jak tłumie nerwy w sobie to potrafie sie wyżywać na osobach mi bliskich co nie powinno mieć miejsca i nie potrafie się z tymi nerwami powstrzymać. Poza tym ciągle twierdzę że jestem osobą beznadziejną, najgorszą przez swoje zachowanie a mam na myśli właśnie swoje nerwy o wszystko itd i to że jestem bardzo zazdrosna o swojego chłopaka co niestety odbija się na moim związku. Niby mu ufam, wiem że jest mądrym, bardzo kochającym mnie chłopakiem ale przez sytuacje z przeszłości gdzie byłam 3 razy w związku i te związki sie kończyły dlatego bo moi byli mnie zdradzali czego w życiu bym sie nie spodziewała to ja się teraz przez to boję że bedzie też taka sytuacja z moim obecnym chłopakiem i przez to potrafie mu robić awantury nawet o spojrzenie na inną i potem znów mam bardzo duże nerwy i wybucham bardzo. Nie wiem też już co robie źle a co dobrze przez co nawet jak mam racje to wydaje mi sie że jej nie mam. Staram sie radzić z tymi problemami rozmawiając z moim chłopakiem ale średnio to coś daje, jak już to na krótką chwilę a tak to myśle o tym wszystkim całymi dniami i się dołuje jaka beznadziejna jestem i płaczę. Czy jestem chora psychicznie i powinnam się leczyć? Co mam z tym zrobić aby poradzić sobie z tymi problemami?