Dzień dobry,
jestem 22 letnią studentką. Od pewnego czasu nie potrafię odczuwać radości z takich rzeczy, które kiedyś mi ją sprawiały. Początkowo zdarzały się takie dni, że cokolwiek by się stało, z nieznanych mi przyczyn byłam smutna. Od pewnego czasu tak jest cały czas. Nie mogę się zmobilizować do spełniania moich obowiązków. Mam wrażenie, że dla wszystkich jestem ciężarem, że mają mnie dosyć współpracownicy (wszystko mi zajmuję więcej czasu), znajomi (nie kontaktuję się z nikim pierwsza, nie pytam co u kogoś słychać, nie mam też potrzeby do dzielenia się tym, co dzieje się u mnie), rodzina (nie chcę wracać do rodzinnej miejscowości, odwiedzać ich, dzwonić). Zawsze spełniałam rzetelnie swoje obowiązki, jak miałam coś do zrobienia do pracy lub na studia potrafiłam wstać o 4 i to robić. Teraz jestem strasznie leniwa. Wszystko zostawiam na ostatnią chwilę, wiem, że powinnam wstać, ale nie mogę. Wszystko stało się dla mnie obojętne, od studiów, które początkowo bardzo lubiłam, po opinię innych osób, która kiedyś była dla mnie aż zbyt ważna. Mam też straszne problemy z pamięcią, zdarza się, że ktoś opowiada o jakimś spotkaniu, które miało miejsce kilka miesięcy temu, wie co powiedziałam zrobiłam, mam wrażenie, jakby to się nie wydarzyło, nie pamiętam tego kompletnie.
Wiem, że coś jest nie tak tylko nie do końca wiem jak mogę sobie z tym poradzić. Nie chce informować znajomych ani rodziny o moich problemach. Nie mogę też rozpocząć żadnej terapii, mam oszczędności, jednak jak czytałam, takie spotkania trwają długo a obecnie zarabiam jedynie tyle, aby móc się samej utrzymać. Nawet jeśli bym się na to zdecydowała, nie wyobrażam sobie, żebym mogła opowiedzieć komuś o tym wszystkim, bardzo przeraża mnie taka perspektywa. Czy mogę sobie z tym poradzić jakoś sama? Jakieś ćwiczenia, książki cokolwiek? Bardzo proszę o pomoc
