Mam 25 lat, problem zaczął się kilka lat temu. Sporzywam stosunkowo małe ilości alkoholu na codzień, w takim sensie, że potrafię nie pić miesiąc, dwa i dłużej bez żadnych problemów. Jednak jeżeli już pije to dochodzi do bardzo traumatycznych sytuacji w moim życiu.
Moje ostatnie spotkanie z alkoholem zakończyło się rozstaniem po 5 letnim związku.
Problem polega na tym, że kiedy budzę się rano to ostatnie co pamiętam to normalna rozrywka w towarzystwie znajomych, a tak naprawdę urwał mi się film na kilka godzin w trakcie których robiłem rzeczy, które są kompletnie sprzeczne z moimi wartościami i codziennym podejściem do życia.
Bardzo popularym powiedzeniem w naszym kraju jest, że po alkoholu jest się szczerym, nawiązuje do tego bo w moim przypadku jest kompletnie odwrotnie, moje zachowanie i to co w pewnym momencie powiedziałem lub zrobiłem nie ma nic wspólnego z moimi myślami i podejściem do rzeczywistości, słuchając opowieści poprostu mam wrażenie, że mam jakieś urojenia (moja mama ma stwierdzoną nerwice i dożywotnie leki jeżeli to może na coś naprowadzić)
Na codzień jestem osobą miłą i bezkonfliktową, bez żadnych problemów w stosunkach ze społeczeństwem.
Ja też świetnie rozumiem, że najprostszą odpowiedzią jest "nie pij", do tego już chyba potrafię się dostosować. Jednak potrzebuje odpowiedzi czy problem nie jest poważniejszy.
Raz było to zachowanie agresywne wobec bliskiej mi osoby, raz mówienie kompletnie wymyślonej w jakiś sposób nieprawdy o bliskiej osobie, kilka razy obsceniczne zachowania bez większych pohamowań.
Bagatelizowałem to wspólnie z bliskimi do tej pory, ale tym razem nie mogę.
Potrzebuje odpowiedzi skąd się bierze coś w rodzaju drugiej osobowości we mnie, bo zachowania depresyjne niestety tylko się pogłębiają i kompletnie sobie z nimi nie radzę.
Dziękuję za pomoc
