Klarka3799

Mam 21 lat i większość prostych sytuacji mnie przytłacza. Moje życie dzieli się na dni w których czuję się całkiem dobrze i takie w których czuję się całkiem źle. Mówiąc treściwie mam problem z przebywaniem w nieznanym miejscu bez bliskiej osoby, czuję wtedy lęk, mam obłęd w oczach, panikę wypisaną na twarzy, i czuję zbliżający się atak. Boję się spotkać z kimś kogo nie widziałam pół roku, pomimo tego że ta osoba jest mi bardzo blisko, nie potrafię się odważyć mając milion złych myśli w glowie, że nie jestem tego warta. Nie potrafię stawić temu czoła i uciekam od najmniejszych problemów. Kolejna sprawa to wypieranie wspomnień, spraw które trzeba załatwić, które nastąpią. Ktos mi mówi o czymś co było, a ja tego nie pamiętam bo wyparłam to ze świadomości. Przykład: wyparlam czyjąś śmierć, bo była zbyt bolesna, nie myślałam o tym, myslalam o tym jaka ta osoba była za życia, aż przestałam myśleć o tej osobie całkiem. Ktos przypomniał a na mnie spadła fala, atak i płacz bo dotarło to do mnie znowu, przeżywałam to od nowa. Podsumowując: Ataki paniki w stresujacych niezanych sytuacjach, strach przed spotkaniem z osobą spowodowany niską samooceną i samoczynne wypieranie zdarzeń. Otrzymam słowa wsparcia, które mnie pokierują, wskażą dalszą drogę?