Witam Mam na imię Norbert i mam 20lat. Od mniej więcej 2 lat jestem w relacji z transpłciowy mężczyzna, która wyewoluowała w związek. Wyprowadziłem sie z domu rodzinnego i przerwalem studia, aby zamieszkać razem z nim i jego rodzicami (co prawda nie był to główny powód ich przerwania, ale główny i bardzo motywujący do tego). Znalazłem pracę w jego mieście i wynająłem mieszkanie i niedługo potem zaczęliśmy razem mieszkać. Utrzymuje nas tylko moja pensja i spora pomoc od jego matki. Mam dobre stosunki z jego rodzicami. Są bardzo tolerancyjni i kochający. Po wejściu w dorosłe życie bardzo się zmieniłem, gdyż musiałem mieć mocniejsze nerwy. Nie raz zabrakło do końca miesiąca w pracy stres, wcześniej nie musiałem się borykać z takimi problemami. Mój partner jest w trakcie diagnozy pozwalającej mu na korektę płci. Ma także podejrzenie borderline i choroby dwubiegunowej. Dlatego często reaguje gniewem, płaczem i ciężko jest spokojnie rozmawiać. Mój chłopak ma problemy z wiernością. Przez większość związku towarzyszą nam takie problemy jak to, że piszę on z innymi flirtując przy tym w niedpowiedni i krzywdzący dla mnie sposób. Zdradził mnie fizycznie że swoim byłym partnerem. Wybaczyłem mu to co się stało i mieliśmy zacząć na nowo bez wypominania. Niedawno pobrał aplikację do randkowania, gdzie poznał 3 mężczyzn i niestety wiem, że schemat się powtarza. Tym razem wiem, że z nimi pisze, ale niestety podstępem dowiedziałem się, że jest to krzywdzące dla mnie. Są to wiadomości pisane jak do kochanka. Wyszedł do mnie praktycznie równolegle z rozmową na temat poliamorii gdyż podejrzewa, że jej temat go dotyczy. Nie wiem do końca co mam myśleć o tym wszystkim. To jest bardzo skomplikowane dla mnie. A on wciąż zapewnia, że mnie kocha i że ma po prostu za dużo miłości, ale ludzi jest tak dużo na świecie, że może byłoby miejsce żeby ktoś jeszcze był dla niego tak ważny jak ja. Mam straszny konflikt, gdyż w momencie, gdy ja starałem się kogoś poznać on od razu oskarżał mnie o zdradę i robił straszna awanturę. Czuję, że to ma istotny wpływ na to jak ja to postrzegam. Gdyby nie te rystrykcje dotyczące poznawania nowych znajomych nie były takie agresywne, może inaczej bym na to patrzył. Teraz jestem postawiony praktycznie przed faktem dokonanym. On już w przynajmniej jednej innej romantycznej relacji niż tej że mną. Piszę przynajmniej gdyż pisze on z trzema osobami i nie wiem czy nie jest tego więcej. Próbowałem patrzeć na to jakoś inaczej, że to może być ciekawa rzecz do spróbowania, ale nie potrafię czuć się z tym dobrze. Od 3 dni jem o wiele mniej. I straciłem motywację do działania jakiegokolwiek. Nie chcę zakazywać mu poznawania nowych osób, bo to jest zdrowa rzecz, która robią ludzie. Żyliśmy przez jakiś czas w zamkniętym związku i nie poznawaliśmy nikogo, ani ja ani on, dla bezpieczeństwa, żeby go nie kusiło. Raz też odegrałem się na nim pisząc z osobą w ten sposób, ale to była głównie chęć zemsty. Teraz zazdroszczę mu, że jest w stanie nawiązać nową relacje i dobrze się bawić. Ja chyba już nie jestem w stanie. Czuję się odepchnięty na bok. Często rozmawialiśmy też o tym, że nie spełniam w pełni jego seksualnych potrzeb. . Przyznaje, że nie czuję już takiego pociągu jak na początku relacji, ale podejrzewam, że to przez stres i jego zachowanie. Według mnie idzie to w coraz lepsza stronę i czuję coraz więcej tylko ostatnie wydarzenia znowu psują. Próbowałem też jakieś znajomości stworzyć żeby mieć wsparcie, ale szybko wygasły. Próbowałem też znaleźć hobby, ale straciłem motywację po ostatnich wydarzeniach. Proszę o pomoc. Nie wiem czy ta relacja nie jest zbyt wyniszczająca dla mnie. Nie wiem jak sobie radzić z tym wszystkim skoro nadal mi zależy. Jak rozmawiać w takiej sytuacji? Czy jest jakaś szansa? Nie wiem nawet czego ja mogę chcieć i jakie pytania zadawać do specjalistów. Proszę o pomoc
