Vulpes

Witam! Mam 19 lat i od dawna choruję na depresję (możliwe, że mogę mieć coś więcej, ale tego dowiem się za kilka tygodni). Dzieciństwo było bardzo ciężkie - poniżanie, traktowanie mnie gorzej od psa było na porządku dziennym i w szkole i w domu. Wiele osób zostawiło na mej duszy i ciele blizny. Mam za sobą wiele przeżyć, a moja przyjaciółka cały czas jest w szoku, że pomimo tego wszystkiego nie próbowałam popełnić samobójstwa i ciągle wierzę w ludzkość. Poza depresją mój stan emocjonalny jest w pewien sposób zaburzony - zmieniają się nagle i bardzo szybko tak jak w kalejdoskopie. Wisienką na torcie mojego dramatu jest uczucie pustki, której nic i nikt nigdy nie napełni. Chodziłam do psychologa, ale gdy sama nie wiedziała jak mi pomóc to odesłała mnie do innych, ale niestety wszyscy przyjmują prywatnie.