Dzień dobry. mam 20 lat, mieszkam z rodzicami, od listopada jestem bezrobotna. Jakoś na początku grudnia poszłam do psychiatry, który zdiagnozował u mnie zaburzenia depresyjno-lękowe. Przez pół roku brałam tabletki, ale stwierdziłam, że dokończę ostatnie opakowanie i przestanę je brać. Pamiętam, że już w podstawówce miałam problem z wyjściem do ludzi, z niską samooceną. Mój problem polega na tym, że strasznie boję się pójść do nowej pracy, nie chodzi o zwykły stres, tylko to jest coś silniejszego, na samą myśl o tym, że mam zadzwonić o pracę/wysłać cv zaczynam panikować. Pod koniec poprzedniego roku wysłałam CV do kilku miejsc pracy, umówiłam się na spotkanie, ale nie przyszłam na żadne, w ostatniej chwili rezygnowałam, bo się za bardzo bałam. Boję się nowych ludzi, nowych rzeczy, że sobie nie poradzę, że zrobię coś źle, boję się też niezrozumienia, że jeśli się w czymś pomylę, to szef/inny pracownik mnie wyśmieje lub skrytykuje (z tym się często spotykałam w pracy). Nie radzę sobie z tym, chciałabym mieć stałą pracę, mieć pieniądze na własne wydatki, a nie tylko pożyczać i pożyczać od rodziców. Aktualnie mam na oku jedną pracę w kawiarni, lecz nigdy nie pracowałam w takim czy podobnym miejscu. Jak mogę sobie z tym poradzić? Nie potrafię się przełamać..Zastanawiałam się też czy nie wrócić do tabletek, może one pomogłyby mi na początku z tym.
