lusi_87

Witam, jestem 33-letnią kobietą. Wszystko zaczeło się 3 lata temu kiedy poznałam swojego ówczesnego partnera. Na początku byłam nim zauroczona, zapatrzona jak w obrazek. Pierwsze problemy pojawiły się kilka miesiecy później gdy pierwszy raz wyjechaliśmy razem. Byłam dziewicą, przy próbie odbycia stosunku poczułam okropny ból. Próbowaliśmy kilkakrotnie, pamiętam tylko straszny ból. Ostatecznie udało się przebić błone. Po kilku kolejnych zbliżeniach gdy nic nie wychodziło z tego i tekstach partnera ze może warto mnie upić to bede łatwiejsza zauważyłam ze nie jestem juz tą samą osobą. Byłam często smutna, nie miałam ochoty na spotkania z Nim. Pół roku temu podjełam decyzje o rozstaniu. Partner nie dopuszczał tego że sie rozstajemy ale w końcu odpuścił. Poczułam ulge ale tylko chwilową. Moim największym marzeniem jest założenie w końcu rodziny i urodzenie dziecka.Od jakiegoś roku łapie doła gdy widze chocby reklamy w telewizji z dziećmi. Nie mogę patrzeć na szczęsliwe rodziny moich kuzynòw którzy mają maluchy. Płacze często. Zauważyłam też ze nie lubie gdy ktos mnie dotyka albo za blisko mnie podchodzi i bez znaczenia czy jest to ktos z rodziny czy znajomy czy kobieta czy mężczyzna . Bedac nawet u dentysty czułam bardzo silny niepokój gdy lekarz był bardzo blisko mnie mimo ze samej wizyty się nie bałam. O ginekologu nawet nie wspomne... gdzie powinnam szukac pomocy? Psycholog, psychiatra czy seksuolog? Co się ze mną dzieje? Pozdrawiam