Ani980

Jestem studentką,mam 22 lata. Wielokrotnie w mojej głowie był pomysł, aby sie zwrocic gdzies z pomocą,lecz dopiero dzis sie na to zebralam.Mysle ze problem ze zwlekaniem lezy z trudnoscia opisania swoich emocji i okresnlenia swojego problemu. Od kilku lat ( nie potrafie dokladnie okreslic ilu cos ok. 6) czuje ze mam problem i nie do konca wiem na czym on polega. Najważniejsze jest to,ze czuje pustke. Wiekszosc rzeczy ktore ciesza innych mnie po prostu nie ciesza( jak np piekne widoki. Widzac taki czuje czasem jakbym nie do końca była w danym miejscu i to ogladala). Nie mogę spać w nocy A w dzień wręcz przeciwnie mogę spać godzinami. Bardzo szybko się denerwuje, większość czasu mam zły nastrój, bardziej chodzi o odczuwanie smutku który czasem dominuje nad wszystkimi moimi uczuciami. Czuje częste klucie w klatce piersiowej i mam wrażenie 'guli w gardle' mam trudności w utrzymywaniu kontaktow ze znajomymi,często odwołuje spotkania bo wydają mi się 'bez sensu'. Mam ogromne problemy by się za coś zabrać niektóre rzeczy wydają mi się niewykonalne nawet czasami proste czynności. Ciągle wrażenie,że już nic dobrego mnie nie czeka,że będzie tylko gorzej. Mam cudownego chłopaka ktorego wiem ze kocham a do którego uczucia zmieniają mi się co kilka godzin( jakby moje uczucia wracały i się ulatnialy,nie do końca potrafię to opisac). Uczucie płaczu przed snem również jest mi często obecne. Mimo tych wszystkich negatywnych rzeczy czasem funkcjonuje zupełnie normalnie,jak rozwniez rozmawialam z osobami z depresja i wydawalo mi sie ze takich osob w ogole nic nie cieszy i nie odczuwaja radosci,dlatego wykluczalam u siebie depresję i sama się w tym wszystkim pogubilam dlatego proszę o pomoc i z góry dziękuję,Ania.